Extreme islamisten beschouwen het westen als de grote vijand, de duivel in persoon. De aanslagen van 9/11 in 2001 en recenter in Parijs en Brussel waren bedoeld om ons te intimideren en de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen, geheel naar theocratisch model. Ik maak mij sterk dat de strijd voor vrouwenrechten in de islamitische landen en daarbuiten die moordende geweldspiraal een halt kan toeroepen. Vrouwen die strijden voor vrijheid en gelijkheid in islamitische gemeenschappen zijn de belangrijkste bondgenoten van de democratische wereld in de strijd tegen het oprukkende islamisme. Beter en efficiënter dan welk leger ook kunnen zij de islamitische dictaturen aan het wankelen brengen, namelijk van binnenuit. Gelijke rechten voor vrouwen zijn niet te verzoenen met een islamitische staatsstructuur. De strijd van vrouwen in het Midden-Oosten is dus ook onze strijd. Als we hen steunen, steunen we per definitie de democratische krachten in de regio. En democratie, weten we hier uit ervaring, zorgt voor welvaart en stabiliteit.
Ook onze gemeenschappelijke identiteit, onze taal, cultuur en manier van leven, kan een antwoord bieden op de problemen. Ze is het bindmiddel van onze samenleving. Ze maakt ons solidair en empathisch, en bevordert de integratie. Het zijn de waarden en de normen van onze identiteit die we in de verf moeten zetten, met de nadrukkelijke boodschap dat iedereen erbij hoort.