Uit ‘Waarover men niet spreekt’ door Wim Van Rooy
Daarbij en aanvullend komt de infantilisering via de media door de bezitters van het ware woord, van hen die de enige mogelijke weg naar een betere en lichtende toekomst kennen. Hertmans’ uitspraak over die racistische Vlaming is een chutzpot. In zowat elk Vlaams dorp waar een geïntegreerde asielzoeker of een familie ontheemden onheus wordt behandeld omdat hij of een hele familie met een beroep op de federale wet bijvoorbeeld uit zijn school wordt geplukt of uit het bed wordt gelicht, ontstaat stampede genoeg en worden actie- en schoolcomités opgericht die het op een aandoenlijke manier opnemen voor de ‘vreemdeling’. Het zit in het westerse DNA dat men met de ‘vreemdeling’ sympathiseert. In die zin is het actuele Europese continent, gepokt en gemazeld in christendom, humanisme en Verlichting, het minst racistische van alle beschavingen.
Een Vlaming, zoals elke andere fatsoenlijke burger, voelt aan zijn water of mensen bonafide zijn of niet, maar hij of zij is niet bereid om de sociale zekerheid, waarvoor zoveel bloed, zweet en tranen gevloeid zijn, zomaar op het spel te zetten en alle gelukszoekers of criminelen ruimhartig te verwelkomen. Dat is een kwestie van gezond verstand en al wie hier racisme in rekening brengt, is te kwader trouw, gehersenspoeld of onnozel. Nagenoeg elke journalist vandaag is rood of groen, net zoals bij betogingen tegen Israël of de grote Satan (het Westen) de rode (links!) en groene (islam!) vlaggen gezamenlijk optrekken, ondertussen netjes scanderend ‘Hamas, Hamas, Joden aan het gas!’. Veilig achter zijn of haar schermpje speelt de journalist de gewichtige antiracist. Hij kan zijn linkse mening niet verstoppen, en dat blijkt uit zowat elk – bijna hijgend en amechtig – interview met een ‘rechts politicus’. Dan kan ook Terzake-anker Lieven Verstraeten zijn walg niet verstoppen en laat Kathleen Cools openlijk haar linkse giftanden zien.