Mijn oma langs moederskant was een kind van de late 19de eeuw, ze werd geboren te Baalrode in 1888. Haar vader was een laddermaker, dat heeft ze me zelf nog verteld, ik heb haar van zeer nabij mogen kennen tot net voor mijn plechtige communie.
Ik noemde haar moe, zo gedroeg ze zich ook, als een warm en koesterend moederke. Haar naam was Jozefien. Broers of zussen had ze niet, wat zeer opmerkelijk was voor die tijd, een gezin met slechts één kind. De kerk preekte toen nog propagandistisch: gaat en vermenigvuldigt u, hoe meer zielen, hoe meer publiek in de mis.
Ik tracht soms terug te rekenen. De ouders van mijn moe konden ongeveer van het geboortejaar 1860 geweest zijn, haar grootouders van rond 1830, het ontstaan van België. Ik vreet nog altijd mijn kas op van spijt dat ik haar daar geen vragen heb over gesteld. Had zij zelf haar oma en opa nog gekend, wat hadden die eventueel verteld over hun jongere jaren? Ik ben een schat aan informatie misgelopen, ik zou dat kunnen doorgegeven hebben aan mijn kleindochtertjes. Zo hadden we vanuit mijn persoon een tijdsboog kunnen overspannen van meer dan twee eeuwen.
Ik ga er nog steeds van uit dat ik Lillie-Roos (7) en Ella-Marte (5) als laat-puberale meisjes of aankomende vrouwen zal ontmoeten, ondanks de banbliksems van hun zotte moeder, mijn knettergekke schoondochter. Rechtvaardigheid zal het uiteindelijk winnen van kromrecht, ik zal hen inzage geven van hun rijke voorgeschiedenis, de poging tot ethiek langs de materieel arme vaderskant.
Wat ik hier wil zeggen, zó belangrijk is orale geschiedenis, niet alleen anekdotes worden doorverteld, maar ook ganse schone tradities van families, met verhalen over verwanten en verdere kennissen in alle vertakkingen. Mijn hart smelt meteen als ik gewone mensen een verre duik in het verleden hoor nemen, ik tracht dan een vervlogen tijdperk te reconstrueren en laat mijn fantasie (zo logisch mogelijk) de gaten opvullen. Mijn eigen vader was daarin een meesterlijk doorgeefluik, ik hing aan zijn lippen als hij de vooroorlogse periode oprakelde, steeds weer tot ergernis van mijn moeder: het was gezaag dat op haar zenuwen werkte. Want zelf vertelde zij niks, ze had geen persoonlijke historiek.
Daarom heb ik ook nooit geweten waar die mysterieuze Sidonie vandaan was gekomen.
Het was ooit een kindje dat begin jaren 1890 in het gezin van mijn grootmoeder was gedropt, als vondeling misschien, als weesmeisje, of geadopteerd omdat ze bedelend langs de straten liep? Ik weet er niks van, want zoiets interesseerde ons ma niet. Dus snapte ik van geen kanten waarom ik later als klein manneke door de familie van de volwassen Sidonie op handen werd gedragen. Ze was zelf een felle boerin, met ferme oren en pootjes, ze had twee bloedmooie dochters en daar had ze zelfs geen officiële man voor nodig gehad. Het was een vrijgevochten en trots vrouwengezin, net niet libertijns (dat woord was nog onbekend). De jonge mannen van het dorp vonden makkelijk de weg naar het huis van de wilde boerin en haar frivole meiden. Was het omwille van de kans op onkuisheid die in de schoonste kamer hing? Ik was er vaak aanwezig, voor Sidonie was ik haar lievelingske, ze viel reeds op mij als kleuter. Haar even rondborstige dochters bekenden eveneens kleur, ik wipte van de ene malse schoot op de andere. Dat was mijn semi-seksuele initiatie.
Neusje van de sensuele zalm en lekkerste kers op de taart was echter de vlasblonde Marie-Lou, vier volle jaar ouder dan ikzelf, maar voor mij toen al een lijfelijk heet aanwezig meisje. Zij was het enige kleinkind van Sidonie, en eveneens verwekt door een nobele onbekende, wie weet door een minnaar van haar oma of een lief van haar tante. Want op het vlak van vrij & vrolijk vogelen was daar alles mogelijk. Ze praktiseerden er ongegeneerd Shame en Scandale in the Family, jarenlang voor Shawn Elliott er een wereldhit van maakte.
De bescheiden boerenwoning van Sidonie was voor mij reeds van op prille leeftijd doortrokken van sensuele sferen en erotische beloftes, er woonden niet enkel vier prachtige volksdames, maar het barstte er bronstig van de billen en de borsten. Alles was er onbeschrijflijk mooi door een onbestemd gevoel van ontluikende geilheid, een diep en sluimerend geheim dat mij aantrok en verwarde. Ik werd door drie pronte madammen en één blond maske warm op handen gedragen, ik werd gestreeld, gezoend en vertroeteld, doorgegeven van boezem naar boezem, het was alsof ik door de stof hun tepels proefde. Ik meen een premature hitsigheid gevoeld te hebben, een embryonaal libido dat versneld tot ontwikkeling kwam.
In een verre, veel te mistige herinnering lig ik op bed, in de enige slaapkamer die Sidonie haar huizeke telde. Was het één van de volwassen dochters die naast mij lag of was het hun mama?
Ik werd verondersteld van te slapen, waarom dat weet ik niet. Ik was misschien vijf jaar, of zes, hoogstens zeven, maar zeker geen acht. Het was nog volle dag, de zon scheen, maar de ramen waren verduisterd. Ik lag tegen een zacht lichaam aan, ik voelde de gloed van begerig vlees.
Ik verkeerde in een halfslaap, doezelde weg en werd wakker door wat een toevallige aanraking leek. Wat er nog moge voorgevallen zijn, het vervolg is vervaagd door de nevel van jaren.
Maar het was geen ijle droom of zinsbegoocheling, ik sliep wel degelijk met een weelderige vrouw naast mij. Zij droeg een kort nachtkleedje, zeker weten. De rest is mysterie, nog net geen echte seks.
Tijdens mijn jonge puberjaren ben ik mijn prachtige halfoma Sidonie en haar ravissante dochters, mijn soft-erotische tantes, uit het oog verloren. Correctie, ik durfde er niet meer aan huis komen, wegens de bekoring die te dichtbij kwam, te seks-expliciet werd.
De grond was er me te heet onder de voeten geworden, er kleefde nog steeds iets aan van mogelijke incest. Niemand had me ooit ingelicht over de ware aard van die familiebanden. Mijn moeder is blijven zwijgen tot op hoge leeftijd. Was Sidonie misschien een buitenechtelijk kind geweest, in den duik (of in de struiken) verwekt door mijn ladderzatte overgrootvader, in de puriteinse tijden van de Belle Epoque? Hij werd nog aangesteld als de voogd van haar dochters, maar was incestueus mogelijks ook hun… vader?
Aan de wulpse Marie-Lou heb ik het niet meer willen vragen. Zij werd later de Chris Lomme van Baalrode, een zwoel erotische vamp op wie ik fier was dat ze mijn gedroomd fantasiezusje was. Ondanks haar Italiaanse flamboyantie, haar onmiskenbare filmsterallures en haar overweldigend seks-appeal werd zij een… voorbeeldige moeder en perfecte huisvrouw.
Niks op aan te merken, alhoewel blijvend gespot als: die blonde stoot.
Misschien het mooiste aan de familiesaga van Sidonie en haar nageslacht was: het is tot een groot en schoon mysterie verworden. Ik kan het nu navertellen als een sensuele idylle, met vonken en vuur van seksuele geladenheid, aangewakkerd door vier vlammen, volkse madammen die mannen en jongens hitserig lieten dromen. Ons ma wist meer, daarom zweeg ze. Haar ondeugd was gans haar leven: een zeer onkuis betrachte zedigheid. Dat wist ik als zoon reeds rap. Daarom bewandelde ik gezond dat zondiger pad.