Zoals aan de lezers in vorige column beloofd begaf ik me terug naar dat sekscafé, deze keer in het gezelschap van Chantal, een zeer ravissante verschijning. Ik moest haar geen twee keer vragen om mij te vergezellen, erotiek & co was haar core businnes geweest, om den brode. Chantal had jarenlang in een baancafé gewerkt, warme gezelschapsdame gespeeld voor eenzame mannen met te veel geld op zak en te weinig liefdesplezier in hun broek. Daar hielp mijn vriendin dan een handje mee, dat mag u gerust letterlijk nemen. Toen zij einde carrière was, zo rond haar 40ste, was zij beginnen bijklussen voor een zakgeldje onderweg, naast haar kapitaal dat veilig belegd was dankzij het professioneel advies van haar eertijdse vriendjes achter het gordijn van snel genot. Zodus was Chantal in mijn handen gevallen, niet in mijn schoot, zij had zich aangeboden als mijn poetsvrouw en ik had niet neen gezegd. Wij begrepen mekaar uitstekend, hadden elk op onze manier een turbulent parcours afgelegd, zeg maar de heetste watertjes doorzwommen.
Natuurlijk ga ik mee, antwoordde Chantal toen ik haar vroeg om mij te vergezellen op prospectie naar dat oord der lusten en verderf, de kempense Goorhoeve. Zij legde meteen haar zwoelste setje klaar en besteedde twee uur aan haar schmink en het verder opblinken van wat zeker moest gezien worden. Een betere partner voor zulke opdracht kon ik mij niet indenken, alhoewel, deze keer ging ik meer voor mijn eigen geile nieuwsgierigheid dan om mijn initiële missie voor de politie te voltooien. Het was eigenlijk kantje boordje, beetje met een persoonlijk risico.
In de Goorhoeve was er niks veranderd, de sekscinema speelde zijn expliciete prenten, de erotische kermismolen draaide op volle toeren, de toogtaboeretjes waren bezet met lonkende benen en billen, voor de gynaecologenstoel stond een extra lange rij (smachtende) wachtenden, de glory hole gaten waren aan weerskanten opgevuld met ontblote klanten, enzovoort.
Wat is dat hier leuk, was het spontane commentaar van Chantal, maar in welke kamer kan er geneukt worden? De vraag was retorisch bedoeld, niet aan mij gericht, wij deden onderling aan geen enkele vorm van ontucht. Plots gaf een man in een donker pak en met een pet haar een pasklaar antwoord. Ik schrok me rot, was dat een politie-collega? Was ik gevolgd geweest en werd ik betrapt? Misverstand, het was een bewakingsagent, en opeens zag ik ze overal staan, een vijftal van die gasten had als soldaten postgevat bij de meest heikele punten, daar waar er seksheibel zou kunnen ontstaan door gekibbel tussen hitsige mannen en vrouwen. Niet te geloven, een vorm van officiële bewaking en alert toezicht in een club waar alle remmen mochten losgegooid worden. Maar dat wond Chantal nog meer op. Tja.
Terwijl mijn ogen nog verder aan het donker wendden, kreeg ik opeens zoiets als een hallucinatie. Ik pakte de hand van Chantal, die gewillig terugkneep. Dacht die – heet en opgezweept – soms aan een verboden spelletje tussen ons? Nee, dat feestje ging zeker niet door, maar ondertussen zag ik wat ik zag: tussen het kluwen van lichamen op een giga matras stak een paar… handboeien uit, met nog één slot bengelend aan een pols. Even dacht ik dat ik gek werd. Zat hier een ontsnapte gevangene tussen, iemand die zich had losgerukt van een begeleidende bewaker (agent of cipier) en hier zijn toevlucht had gezocht, veilig onder een hoop lijven, om nog eens goed van zijn gat te komen geven voor hij terug werd opgepakt? Ik stond als aan de grond genageld, mijn ganse lijf verstijfde, want hier was mijn verantwoordelijkheid als politie-ambtenaar aan de orde. Ik had ofwel de plicht tot onmiddellijke interventie ofwel moest ik de aanwezigheid van die verdachte persoon terstond melden op het nationale alarmnummer. Ik keek vertwijfeld naar Chantal – ze had op dat moment al niet zoveel meer om het lijf – het boeide haar wel, maar neen, ze had niks gezien wat op een… SM-spelleke kon lijken? Daar had ik nu weer niet aan gedacht, o my god, in welke decadente en perverse heksenketel was ik hier terechtgekomen! Foute boel, ik moest hier weg.
Ik heb de man met de half vastgeklikte handboei achteraf ook niet meer kunnen ontwaren in het wulpse gegraai van wilde ontucht en losgeslagen lusten. Was hij kopje onder gegaan tussen de dijen van een wezen met een bekoorlijk lijf? Ik wou het eigenlijk niet meer weten, fuck dat gore volk! Op zeker moment zag ik zelfs dat overal de camera’s begonnen te draaien, de bewakingsagenten trokken zich snel terug, staken zich weg in de sekscinema, sluikreclame voor hun firma op het erotische internet vonden ze minder gewenst. Ik trachtte Chantal te overhalen om mee het hazenpad te kiezen, ik had meer dan genoeg info voor mijn aanvullend verslag (dat mijn politiebazen van mij ook niet verwachtten). Maar Chantal aarzelde, nu zij van zo ver met mij was meegekomen, zonde van de tijd toch. Wij bereikten een compromis – beste vriendjes als we altijd waren geweest – ik zou haar opwachten in de wagen, zij kon dan nog een half uurtje blijven (meer dan genoeg voor een vluggertje, dacht ik ongepast). Een dik half uur over tijd is ze dan uiteindelijk opgedaagd, helemaal opgefokt, ze had mogen meespelen in die film, net niet de hoofdrol gekregen, wegens tijdsgebrek. Eigenlijk was ze een beetje lastig op mij, dat had ze ook gezegd aan die seksproducer: mijn vriend van de politie zit te wachten op de parking, hij schrijft momenteel zijn verslag. Dat was instant haar exit geweest, ik zat perplex, gestraft voor mijn niet te bedwingen drang naar nieuws in de erotische fabriekjes.