Wij hebben in het weekblad Dag Allemaal (editie 10/10/2023) gestaan. We mochten ons verhaal doen over de roofoverval die op mezelf is gepleegd in Brussel begin september 2022. Ik wou aanklagen hoe integraal de niet-medewerking (onverschilligheid) is geweest van politie en parket. Van de gewelddadige beroving waren er camerabeelden beschikbaar. Niemand van de opsporingsdiensten heeft de moeite gedaan om die opnames te checken, een robotfoto van de daders werd uiteraard niet verspreid. De zaak werd gemakshalve geklasseerd zonder gevolg wegens dader(s) onbekend. Hemeltergend en wraakroepend, in welk verrotte staatsbestel leven wij hier? Als burger word je door die instanties gewoon uitgelachen in je gezicht. Wie staat er nog van te kijken als ook een door zijn thuisland gezochte terrorist hier zonder tegenwerking van politie of parket kan rondparaderen? Een minister van Justitie onderbreekt zijn vrolijke luchtgitaren-politiek pas na twee lijken (die dus te vermijden waren geweest).

Op mijn protestbrief had de frivole combi-plasser uiteraard niet gereageerd. Misschien komt het antwoord nog van Binnenlandse Zaken, waar miss Annelies (vaak minder mooi) de plak zwaait. Ik heb ze allemaal aangeschreven, ook het hoofd van de Federale Politie en de directeur van de Spoorwegpolitie. Wakker maken die dik betaalde slaapkoppen! Ik heb op zijn minst een beetje recht van spreken, ik ben niet alleen gedupeerde, maar werkte ook in die professionele kringen.

Om terug te komen op Dag Allemaal, dit was het enige persorgaan (van de 15 gecontacteerden) dat op onze oproep is ingegaan.
Er wordt al eens denigrerend geschreven over dit blad, maar in ons geval maar één conclusie: daar zitten mensen met het hart op de juiste plaats. Wij verkregen dankzij hen wat wij wilden bekomen: een dikke megafoon doorheen gans Vlaanderen over het ons aangedane onrecht. Daarbij werd nog eens elegant het ontstaan van de romance tussen Nathalie en mij meegenomen, een vrij rechtstreekse uitloper van het boek dat ik over mijn overleden zoon schreef. Vincent (1981-2018) werd in het blad nog even in memorie gebracht, het was zijn laatste wens op zijn sterfbed geweest: niet vergeten worden. Alsjeblief jongen, ik handel samen met je latere liefmama naar best vermogen. In zoverre cryptisch oordelende rechtbanken en slinks agerende advocaten ons niet afremmen, gaan wij liefdevol door met je privé én mediatiek te herdenken.

Op wie het bovenstaande betoog geen enkele indruk maakte was… de lokale politie van Leuven. Ik richtte reeds mijn blog-aanklacht Stadspolitienonchalance van 20/08/23 tot de korpschef, daarna kreeg hij een exemplaar van Dag Allemaal. Uiteraard spaarde ik zijn diensten niet, Nathalie (eveneens overvallen op straat, in Leuven begin september 2023) en ik werden twee keer afstandelijk en koel onthaald door de inspecteur (v) van dienst. Niet het minste medeleven was ons deel, we zaten telkens tegenover droge bureaucraten die als robotjes apathisch ons bewogen verhaal noteerden. Ik noemde die twee dooie opstellers in mijn protest aan de zonechef respectievelijk politiefantoom en politiezombie. Ik gebruikte ook volgende omschrijvingen om hun stuitend gebrek aan (menselijke) kwaliteiten te duiden: perfect incapabele krachten en sterke nulliteiten op het humanitaire vlak. Toegegeven, straffe taal, maar bij een eventuele volgende gelegenheid steek ik misschien nog een tandje bij. Ik vind het echt niet normaal dat men een gewelddadige beroving op straat als een dagelijks akkefietje gaat acteren, dit is voor mij totale normvervaging, op de eerste plaats bij… de lokale politie. Eveneens steen des aanstoots in het (empathisch arme) epistel dat ik van de Dienst Interne Politie Controle kreeg was mijn omschrijving van de daders als schorremorrie dat duidelijk niet van autochtone afkomst is. Hun tekstuele oordeel hierover: “termen die volgens ons niet getuigen van een normale communicatie na ontevredenheid met personen of instanties”.

Mag ik opmerken dat een politiedienst zijn boekje te buiten gaat als ze vermanende brieven gaat sturen – met opgestoken vingertje – naar burgers die overvallen werden door straatrovers. Het zijn eerder wij, de gedupeerden, die ons beklag mogen maken over de falende veiligheidsvoorzieningen van de politie: te weinig bewaking,  gebrekkig recherchewerk en totaal lakse opvang van de slachtoffers. 

Wel, beste morele en deontologische lamzakken van de politie, de daders waren in de twee gevallen (zowel tegenover Nathalie als mezelf) van onmiskenbare allochtone origine, in mijn geval ging het om wat onze laffe regimepers noemt ‘Brusselse jongeren’, ik specifieer: donkerbruin gekleurd, Noord-Afrikaans, Maghrebijns… is dat duidelijk genoeg? In het geval van de overval op Nathalie waren het alleszins geen Vlamingen, zelfs geen Belgen, eerder exotische types: Zuid- of Oost-Europees, Slavisch of zigeuneriaans.

Is het niet zo dat onze politiediensten niets anders dan baat kunnen hebben bij hun opsporingsonderzoek als slachtoffers in staat zijn om een expliciete (zelfs etnische) profilering van de daders te geven? Of mag ‘man en paard’ niet meer genoemd worden als het om criminele nieuwkomers, ontaarde islamieten of bedrieglijke asielzoekers gaat? Moeten we ons zo maar op straat laten beroven en daarna zedig zwijgen over de niet-autochtone tronies die ons molesteerden?

Beste korpschef van de Leuvens politie, als wij die gewelddadige en totaal respectloze niet-Belgen, dat uitheemse tuig, die donkere straatbandieten etc. van u geen schorremorrie meer mogen noemen, wat zit u dan uw tijd te verdoen op uw overbetaalde stoel? Sorry, maar dan lijd u volgens mij aan woke in uw kop.

Ik draag dit stuk op aan mijn overleden zoon die op 3 november 42 jaar zou geworden zijn.
Je bent niet vergeten jongen, ons tragische verhaal is Vlaanderen rondgegaan.
Bij Nathalie en mij sta je voor altijd als ons groot kind op het kameraltaar.

 

De tekst van bovenstaand artikel kan om technische reden niet leesbaar worden weergegeven. U kan van ons een perfect leesbare versie bekomen. Wij sturen u een kopie van het artikel uit Dag Allemaal, gewoon op vraag per mail naar nathan.juda@yahoo.com. 

 

 

2 reactie op “Politie&parketportret – 5 november”
    1. Dankjewel Michel voor dit prachtige gebaar.
      Dit is hartverwarmend, beste kameraad.

      Ik stuur je zoals gevraagd het artikel door.

      Lieve groet van Omer & Nathalie

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *