In Baalrode waren er indertijd veel mannelijke vrijgezellen die hun zaad niet kwijtgeraakten.
Een lokale lezeres gaf me onlangs de raad daar eens een broekje over open te doen. Ik pik deze pikante tip op en waag me aan een riskant relaas waar mijn advocaat nog geen advies over heeft gegeven. Hij zit op Ibiza en heeft momenteel wel ander zaken aan zijn hoofd, misschien komt de coke zijn oren uit, terwijl je dat mottig spul langs de neus moet opsnuiven. Dus dan maar zonder juridisch advies, mijn voordeel is wel dat ik altijd nuchter schrijf, tenzij lichte tot zware beneveling door de liefde. Terwijl ik hier zit te tokkelen, huppelt er een lekker vrouwtje in minuscule bikini door mijn huis. Sterk textiel denk ik dan, om die sexy weelde te kunnen bevatten. Zo komen we door deze sensuele salto achterwaarts weer naadloos bij de erotische strapatsen in mijn geboortedorp.
Ik volgde er de vrije volksschool, zoals andere kandidaat vogelaars.
Er was een straat in de verste uithoek van de gemeente waar haast enkel jongmannen woonden. Die deden het niet met mekaar want homofielen bestonden nog niet. Er gingen verhalen rond over mogelijke onkuisheid in eigen huis, zowel jonge als oudere vrouwelijke familieleden zouden besprongen worden. Daar weet ik nauwelijks iets van, behalve drie gevallen waarin de daders bekentenissen aflegden, de overige dossiers (een 50-tal) zou ik klasseren bij de klassieke indianenverhalen: geile mannen kregen volgens de toenmalige zeden makkelijk het voordeel van de twijfel, uitlokking kon steeds een verontschuldiging zijn en seks is soms een gezelschapsspel om zelfs in familiaal verband de zinnen te verzetten. Ik gok ook maar hoor.
Wat wel onmiskenbaar een plaatselijke traditie was: als je een lief had, moest je ook extra aandacht besteden aan je ‘schoonmama’. Je nam ze mee in je auto en op café, je danste ermee en je verwende ze, je bedolf ze onder geschenken en desnoods onder jezelf (beweerden mijn beste vrienden). Ik zocht daarom altijd mijn lieven in andere dorpen, ik hield het simpel solo.
Terug naar de geciteerde jongmannen, die werden in hun mini-gehuchtje bediend door twee libertijnse zusjes, in die tijd heette dat eerder: wulpse of losbandige wijven. Die frivole meiskes – van beroep geen hoeren maar meiden bij een boer – lieten zich graag poepen voor 100 (honderd) frank, drinkgeld niet inbegrepen. Dat weet ik uit goeie bron, want ik had kennis gemaakt met hun nichtje, dat vaak door het sleutelgat mocht gluren als die gasten daar van hun gat kwamen geven. Dat klinkt gortig, maar bedenk, dat was het onvervalste Baalrode, bovendien gingen die mannen nadien naar de kerk en desnoods devoot te biechten. De pastoor gaf zijn mondige zegen over deze zondige zeden, de kwispel onder zijn kleed speelde dat spelleke mee.
Men gaat mij misschien weer beschuldigen van roddels en kwaadsprekerij, maar het – uit de malse bedstee van haar tantes klappende – dartele nichtje (we leerden mekaar nog schuchter tongkussen) werd later een heuse BV, een keurige dame met aanzien in de wereld van de media, een diva van kunst en cultuur. Zij was helemaal niet gegeneerd voor die expliciet commerciële hitsigheid in haar familie, de lucratieve bijverdienste van haar tantes noemde zij geen prostitutie, maar seksueel welzijnswerk.
Ik ben retroactief trots op mijn dorp, na het lanceren van de prille gang bang party’s (zie column Baalrodebongabonga van 12/7) had men er ook een patent op primaire erotische dienstverlening, in den duik weliswaar, maar ons volk dacht – om alles bezorgd – nadrukkelijk aan de onderbuik!
Later werden deze praktijken uitgebreid naar bepaalde dorpscafés. En het moet gezegd, de prijzen bleven ongewijzigd: voor 100 frank kon je van bil gaan. Wie met de broek vol goesting zat, bleef aan de toog plakken tot de laatste man en legde dan zijn geval bloot. Zelf ben ik nooit zo ver gekomen, want ik had daar de centen niet voor. In minstens twee (van de tien staminees = ongeveer één op vijf) die in het bredere dorpscentrum lagen, kon er na middernacht gepoept worden met de bazin. Eén keer kreeg ik een zo goed als gratis aanbod, uitbaatster X had de draperieën al dichtgedaan en de lichten gedoofd, de deur langs de binnenkant op slot gedaan.
Ze was naast mij op een taboeretje gekropen, haar kleedje hoog opgestroopt, haar malse kont die zich aanbood, enzovoort.
Helaas, ik faalde, ik was 17 jaar en nog verlegen. Ze drong toch aan, maar ik geraakte (halfdronken) in de war en hield het bij wat onhandig gescharrel aan haar ontblote borsten. Niettemin, wat een zwoele herinnering, hoe zoet toch dat aangebrande Baalrode.
In de late jaren ’70 is dan de exotische seksmaffia neergestreken op de grote steenweg naar Diest. De lokale huis- en caféprostitutie kreeg heuse klappen, zeg maar een definitieve doodsteek. Wat eens zuiver begonnen was, terend op pure instincten en natuurlijke driften bij de lokale volksman én bronstige dorpsvrouw, verwerd tot een geraffineerde commerce.
Ik sprak er onlangs nog over met de reeds vermelde BV (aantrekkelijk 65 én sexy), ook zij treurt om een authentieke cultuur die verloren ging. Het was in die 60-er jaren zo makkelijk om als man aan uw gerief te geraken, de vrouwen genoten in niet mindere mate en konden zelfs een dikke cent in hun spaarpot steken. Dat was een win-win die van bil tot bil ging. De mensen zijn veel te gekunsteld geworden, vindt BV, neukcultuur is verbannen uit de verborgen ruimtes waarvan iedereen stiekem op de hoogte was. Nu rest er slechts de platte porno en aftroggelarij in louche zaken waar vlugge seks een populistische handelswaar is geworden.
Ach, wat was Baalrode – besluiten wij samen in een nostalgische bui – een oermodel van hoe men katholiek toegelaten goed kon poepen.