In de hete zomer van een jaar of tien geleden liep ik over de Grote Markt in Leuven, een beetje spiedend naar schoon marchandise of proper gerief. Zo mocht je mooie vrouwen toen nog noemen, zelfs de koosnaampjes lekker stuk of sexy brok werden nog net aanvaard door de links-liberale moraalpolitie. De genderproblematiek was nog niet uitgevonden, en wat grensoverschrijdend gedrag betrof, ik werd er soms mee geconfronteerd, maar daar ging ik geen klacht tegen neerleggen. Het was immers zoveel praktischer en vooral plezanter om even mee die grens over te wippen.

Het was een periode dat ik neuriënd en zingend door het leven ging, ik hanteerde zelfs vrolijk mijn eigen fluit(systeem). Ik had een deuntje ontwikkeld tussen mijn gespitste lippen waarmee ik de aandacht van esthetisch perfecte ontwikkelde dames op mij kon trekken. Ik floot ze fijntjes na. Ordinair, zullen sommigen nu zeggen, dat klopt misschien, maar ik was nogal pragmatisch ingesteld: ik boekte succes met mij snelle solo-concertjes. Zo ontlokte ik de belangstelling van de kokette en sexy Diane.

Ze was een ranke dame op lange benen, strak in het zwart mantelpakje, wiebelend met haar gat en wankelend op te hoge hakken. Ze paradeerde me lonkend voorbij en keek nog meer verwonderd toen ik haar mijn fluitje aanbod. Ze stopte en smolt ter plekke, ze ontplooide een brede glimlach en deed me instant een voorstel. Hallo? De flitsende mededeling was: of ik zin had om haar nieuwe foto’s te beoordelen. Wablief? Ze legde vlug uit dat ze van een blitse shoot terugkwam, nauwelijks volledig aangekleed en bijgeschminkt. Ze had zich eens goed laten gaan voor de camera van een privé-fotograaf, op een studio pal in de buurt. Net niet naakt, want zie maar zei ze. Ik kreeg een glimp van soft-erotische glitter- en glamourplaatjes, kantje boordje bloot. Natuurlijk was mijn belangstelling gewekt, ze inviteerde me ter plekke op een terrasje met koffieklets. Prentjes kijken, lekker toch. Jawel schoon madam. Ik moest wel effe wennen aan deze context van platonische seks die werd aangeboden op papier. Ik hield mijn fluitje in.

Ik heb toen uitgebreid mijn ogen de kost gegeven, mijn zakken gevuld met de visueel geëtaleerde erotiek, de gewaagde poses van een toch wel knappe dame die mij hier als totaal onbekende inpakte met haar pikante lichaamstaal. Jawadde, ik prees en loofde de aangeboden vruchten van haar weelderige sensualiteit. Raar toch, maar bij dat foto-voorspel is het dan ook gebleven. Deze confrontatie ging te rap, ze overdonderde mij op snelheid, ik moest in één tijd schakelen van 1^ste naar 5^de versnelling. Voor wat fantasie was er precies geen tijd, en dat is meestal het leukste voorstadium van seksueel genot.

We zijn mekaar nog wel jaren blijven ontmoeten, afspreken zelfs, soms met nieuwe foto’s, die bloter waren naarmate onze band vertrouwelijker werd. Tot het plots stopte, want ze had een andere vis aan de lijn, die meteen had gebeten. Het ging om een ex-collega van mij, een zekere Floris, gepensioneerd commissaris van de lokale politie in Leuven. Die man had een reputatie, hij was een amper treurende weduwnaar die exuberant rijkelijk leefde met de bergen geld die hij van zijn overleden echtgenote had geërfd. Floris woonde op een peperdure loft, dineerde elke dag in het betere restaurant en verplaatste zich per Jaguar. Op zijn luxueuze schoorsteen was er niettemin telkens maar plaats voor één foto, die van Diane werd gereserveerd voor vrijdag. Op de overige dagen ontving hij andere minnaressen, hij verwisselde de portetten volgens een strak schema. Dit systeem werd mij later haarfijn uitgelegd door dame X, zij moest effe haar hart luchten nadat ze brutaal was afgedankt door Floris die als enige uitleg gaf dat hij verzadigd was van haar. Het was een vlot roterend programma, in de Jaguar was slechts plaats voor één madam, over de ganse achterbank lag een wakende labrador gedrapeerd. Floris hield duidelijk van controle. Want hij was al belaagd geweest, onderwerp van achterklap en roddel, tot bij zijn ex-collega’s, plus parket en gerecht, met de allerzwaarste aantijging.

Zijn overleden vrouw was zoveel jaar geleden dood aangetroffen in hun toen nog eerder bescheiden appartement. Naast haar lag het dienstpistool van Floris, volgens hem had ze daarmee zelfmoord gepleegde. Het was een versie van de feiten die hij is blijven volhouden. Omdat er geen enkel materieel bewijs was van zijn directe betrokkenheid, werd hij vrijgesproken.

Floris werd binnen de kortste tijd multimiljonair, dankzij de gigantische familie-erfenis van zijn echtgenote die hem in de schoot viel. De rest volgde in een ijltempo: peperdure loft, exclusieve Jaguar en zeven seksliefjes. Hoe vaak heb ik Diane niet naast hem in die bombastische wagen zien zitten, met een even droevige hondenblik als de labrador. Ze wuifde nooit naar mij, ze keek strak voor zich uit, ze was zich goed bewust dat ze niet meer dan een luxehoertje was. Ze was de nummer 5 in het rijtje van de lustweek.

Ik heb maar een keer kunnen praten met Floris. We waren geen kameraden maar ik wou toch wat van zijn geheimpjes ontfutselen. Want wat een mysterie was die man, imposant vanachter zijn grote walrussnor en steeds met een dikke Havanna sigaar in de hand of de mond. Hij had één complete verrassing voor mij in petto, de mensen hielden hem verkeerdelijk voor een ex-commissaris, dat was gekomen door zijn carure en zijn allure veronderstelde hij. In feite had hij het nooit verder gebracht dan agent 1^ste klasse.
Niks mis mee, zei ik. En hij klapte nog meer uit de biecht. Zijn cinema was bijna uit, zijn prostaat speelde hem parten. Hij hoopte nog op een goeie afloop, maar zijn sekswerksters liet hij niet meer langskomen, zijn zaad schoot flink te kort. Iets later stierf Floris. Van Diane vernam ik nog dat ze niet in zijn testament was opgenomen, zelfs de labrador ging naar een seksconcurrente. Zij kreeg enkel de kater.

Om af te sluiten een verwant verhaal, ook van een ex-collega, een echte commissaris en tevens een fervente alcoholieker, vandaar de perfect impotente vent. Zijn sekshongerige echtgenote pleegde eveneens zelfmoord, volgens zijn versie: door ’n nachts stiekem zijn dienstwapen te pakken. Het pistool werd gevonden pal naast haar stukgeschoten hoofd. Hij wist van niks, wegens een totale black out van zattigheid. Niettemin zat hij zes maanden in voorarrest. Daarna volgde de vrijspraak. Mijn ex-collega was zo blij dat hij verder ging met drinken, zo vergat hij makkelijker zijn vrouw. Hij beëindigde stomdronken zijn carrière, met een chique receptie en felicitaties van het ganse korps. Een prosit met een dik pensioen er bovenop.

Als de pistolen van gewezen politiemensen konden vertellen, dan vielen er bestsellers te schrijven.
Afgrijselijke trillers van horror, gemixt met alcohol en ontrouw, en een grote hoop dode vrouwen.