Toen ik begin jaren ’80 stage liep bij de recherche in Leuven mocht ik een collega vergezellen die de regionale prostitutie in kaart moest brengen. Er bestaan minder leuke opdrachten om de boterham mee te verdienen, dus ik was razend nieuwsgierig waar we overal zouden terecht komen. Waar spreidden die lichtzinnige dames hun bedje en de rest van hun begeerlijke vleeshandel?

Er waren uiteraard de gekende bordelen in Leuven, een tiental in de Maria-Theresiastraat – het ene al goorder dan het andere – en dan had je de zogezegd chiquere bars langs de grote banen, waarvan de dure buitenkant helemaal niet in verhouding stond tot de povere binnenkant. Daar zaten zwaar opgemaakte meisjes en vrouwen te wachten om met een klant achter het gordijn te verdwijnen. Na de gebruikelijke afzuiperij aan de toog volgde dan het snellere lek- en trekwerk, enkel het juiste soort mannen mocht mee naar boven voor een peperduur vluggertje (vanaf 3000 BFR). Ik weet nog dat een gewezen TV-weerman en een huidige minister van Staat deel uitmaakten van de betere klandizie bij deze luxueuzere grietjes van plezier. Mensen van dat niveau behoorden zelfs tot het uithangbord van die (zogezegd) poepsjieke hoerententen, ze waren goeie publiciteit voor de zaak. Vergelijk het met wat een telg van de Koninklijke Familie gans zijn leven te beurt viel: Prins Karel (1903-1983), broer van ex Koning Leopold en regent-bestuurder van ons land in de naoorlogs periode, kreeg in de kuststreek waar hij woonde telkens een exclusieve invitatie als er een nieuwe prostituee was toegekomen in een van zijn favoriete bars.
De koninklijke man mocht dan als eerste zijn tricolore stok komen planten. Gratis en voor niks, voor de reclame.

Nog een anekdote over deze laatste hoerenloper, toen hij overleden was, lag hij opgebaard in het Koninklijk Paleis te Brussel.
Ik was van dienst als postoverste toen hij gelijkt werd. Ik moest één personeelslid deze activiteit laten bijwonen om het respect voor de dode prins-regent te laten gelden. Het commentaar van mijn collega achteraf: “man man, een lange fluit dat die had”.
Of de lijkstijfheid toen nog zijn erectie-werk deed, weet ik niet meer.

Op onze (voor de job) erotische ronde door het Hageland deden we wel rare vondsten.
Zo hadden we de gegevens op zak van een vrouwtje in Kortenberg die in een residentiële wijk pal naast het bos woonde. Het opgegeven adres bracht ons naar een prachtige villa met groot zwembad achteraan en een majestueuze siertuin vol beelden, alles blonk en straalde er van de stijl en klasse. Indrukwekkend paviljoen was dat. Volgens de ons verschafte info ontving ze er mannen en vrouwen, ook koppels, voor seksueel entertainment. We hadden kunnen natrekken dat ze voor eigen rekening werkte, dus zonder pooier of organisatie achter de schermen, wat betekende dat haar bedrijvigheid legaal was, want prostitutie op zich is niet verboden, enkel wie het faciliteert of er profijt van trekt is strafbaar. Zo legde mijn collega en leermeester Dolf me dat uit, ik was de knapste leerling van de klas, vond ik, wat een opdracht, jongens toch. Maar het beste moest nog komen, dat was onze warme madam in kwestie. Ik werd als door de bliksem getroffen toen ik deze voorname dame zag, wat een présence, dit was echt wel een aristocratische prostituee. Haar verschijning in het deurportaal leek me een scène uit een Italiaanse film van de jaren ’50 of ’60: Anita Ekberg – geregisseerd door Frederico Fellini – maakte haar opwachting, Dolf was met een beetje (of veel) goeie wil Marcello Mastroianni en ik zijn zoontje met de zonnebril (zal ik maar zeggen). Adembenemend tafereel, zij begroette ons hoffelijk en vroeg ons waarmee ze de vier armen der wet van dienst kon zijn. Ik liep over van privé-suggesties, maar zweeg zedig.

Van meet af aan werkte zij gewillig mee, naast een royale kijk op haar fraaie benen en weelderig decolleté, bood zij ons volledig inzicht op haar discrete seksbedrijvigheid. Om te beginnen haar leeftijd: eind veertig, haar burgerlijke stand: gelukkig gehuwd, bovendien: mama van drie dochters, tussen 16 en 20 jaar. Haar hobby: erotiek in al zijn facetten, zolang het maar prettig was, en liefst ook met deftig volk, viezeriken kwamen er bij haar niet over de vloer. Het was een aangename en flink betalende bijverdienste, 6000 BFR per keer. Haar man was van alles op de hoogte, hij was een hoger kaderlid bij een gerenommeerde firma, zelfs de dochters wisten er van, wie weet, zei de mama, als ze later zelf zin hadden…  Ik smolt voor deze vrouw, ik werd stapelverliefd ter plekke, dit was een erotisch droombeeld, een perfecte milf (avant la lettre) die niet enkel seks uitstraalde, wegvonkte zelfs,  maar zich op een sensueel duizelingwekkend hoog niveau bevond. In haar schoot zou ik rustig kunnen doodgaan, met het schoon gedacht: alles is volbracht.
Ik was meer dan gebiologeerd, ik kreeg prikkelende zweepslagen, ik liet me in volle overgave uitkleden door haar, hier was ik goed thuisgekomen, dit was de finaal koesterende moeder die opengaat en ontvangt, zo sprongen mijn fantasieën door de kamer.
Haar naam, niet onbelangrijk, was Gina. Lolobridgida, dacht ik er meteen bij. Hier ging ik zeker terugkomen, ik wou bij haar wonen, in haar verblijven, diep verdwijnen in de rivieren van haar vrouwelijkheid. De dolende jongen zoekt de oermoeder op, ik ging een natuurwet hanteren om mij een voortdurend genot te verschaffen. Een hersteld geboorterecht. In mijn gigantische hartstocht zag ik geen obstakels, de regels van de realiteit en de werkelijkheid van het werk (deontologie!) speelden mij geen parten.
Voilà, zo bezat ik Gina, terwijl ik in de praktijk als een verlegen en onhandige stagiair tegenover haar zat. Zij zag mij wel zitten, als een jongeman met zijn broek vol goesting, zoals de anderen die bij haar hun opwachting maakten voor een uurtje seks met een tikkeltje mystiek. Want dat laatste kleefde onmiskenbaar aan Gina. Deze lichtekooi was mooi op een godinnelijke manier.

Maar… na die éne betoverende keer heb ik haar nooit meer teruggezien, het contact was hoe dan ook professioneel geweest. Ik durfde mijn beginnende carrière als politieman niet in gevaar brengen door frivool geflikflooi in de privé-sfeer met wat voor de buitenwereld denigrerend  een hoer of prostituee was. Maar in mijn verhitte binnenwereld figureerde ze als een seks-sensitieve en angelieke mama. Lichamelijk beminnen had bij haar orgastisch bidden kunnen geweest zijn, een haast sacrale belevenis. Haar beeld ben ik blijven meedragen, als dat van de gesublimeerde übervrouw die een grandioze klasse paarde aan gecultiveerde en hoogstaande verfijning in sensualiteit, én de opstap in de kamer ernaast: naar de hoogste toppen van seksualiteit. Gina is in mijn beleving de primadonna gebleven die met haar volle vormen en haar nobel voorkomen zovele afdelingen hoger speelde dan de andere vrouwen die ik later nog in grote aantallen zou ontmoeten.

Tot plots – boem, paukenslag – die ene kwam. Toen floepte het licht in mijn leven opeens uit en weer aan. Ik was weggeweest en weer thuis, ik zag dat het perfecte evenbeeld geprojecteerd was naar (en pal naast) mij. Alsof er zich een goddelijke komedie had afgespeeld, en dan zit er misschien nog een moraal aan het verhaal. Ik aarzel, maar… onze diepste instincten die gegenereerd en gestimuleerd worden door erotiek en seks bevatten zulkdanige krachten dat ze liefdesverhalen kunnen kraken of maken. Want de aanvankelijke (meest oorspronkelijke) vamp was weergekeerd, onder de gedaante van grootste geliefde, mijn nieuwe blonde diva.