Zo geldt voor elk van ons dat de omstandigheden mee onze keuzes en ons handelen bepalen. Deze omstandigheden zijn in de eerste plaats sociaal, namelijk wat anderen in onze omgeving denken en doen. Heel waarschijnlijk onderschatten we sterk deze invloed en berust het gevoel dat de meeste mensen doorgaans hebben om autonome, homogene wezens te zijn, grotendeels op een illusie.
Op het eerste gezicht heel verschillende denkkaders als de psychoanalyse en de neurowetenschappen hebben erop gewezen dat onze gedachten, gevoelens en gedrag berusten op tal van motieven, impulsen en vertekeningen die aan ons bewustzijn ontsnappen. Extreem gesteld komt de mens in deze twee benaderingen naar voren als een voertuig, aangedreven door een duister amalgaam van potenties, beperkingen en driften met in de bestuurderszetel de illusie van een doelbewuste, zelfstandige chauffeur. Terwijl we in werkelijkheid in een overvolle autobus zitten met medepassagiers die allemaal een verschillende bestemming hebben. In een dergelijk model is weinig plaats voor vrije wil en zijn  we de speelbal van voor ons zelfs onzichtbare invloeden.