In de woorden van Faisal Abu Awad bespeur je dat het leven van de Palestijnse vluchteling zowel een vloek als een rijkdom is. Kop en munt zijn twee zijden van hetzelfde muntstuk. Hij is er trots op dat hij is vernederd. Zonder de gehate zionisten, zonder de mythe van verdrijving, van bloedige massamoorden en een eindeloze bezetting zouden deze mensen problemen hebben om hun identiteit en misschien zelfs wel hun recht op leven te verklaren.