Eindelijk mogen we de Israëlische grensvesting verlaten en stappen we in het zonlicht dat schijnt over het niemandsland. De lucht is zinderend heet, maar het is toch beter dan tussen de betonnen muren en onder het golfplaten dak.
Wanneer je met je rechterhand in de richting van de Middellandse zee wijst, zie je de puinhopen van wat eens de industriestad Erez en de nederzetting Nissanit waren. Tot enkele jaren terug verdienden vierduizend Palestijnen en driehonderd Israëlische gezinnen hier hun levensonderhoud.
Israëlische en Palestijnse bedrijven produceerden samen in het grensgebied van de Gazastrook. De goedkope werknemers kwamen uit Gaza. Israël leverde de grondstoffen en de exportmogelijkheden – totdat de Israëliërs besloten dat ze vanwege de zelfmoordaanslagen en de voortdurende raket- en mortierbeschietingen het ‘vredsproject’ moesten sluiten.