De technologie is niet langer hun instrument, maar het beheerst hen evenmin. Zij zijn deel geworden van die technologie. Ooit zal de synthese compleet zijn en zal alle menselijkheid uit hen verdwenen zijn. Wat overblijft is een mensmachine. Een gemechaniseerd wezen dat ook als dusdanig opereert.
Alle onderscheiden zullen stelselmatig verdwijnen naarmate het systeem zijn planetaire ambities waarmaakt. Talen zullen vervagen en vervangen worden door een efficiënte, uitgezuiverde taal die als instrumenteel communicatiemiddel kan dienen. Culturen zullen plaatsmaken voor een globale cultuur waaraan elk individu als gelijke kan deelnemen. Van New York tot Calcutta zullen de cultuurproducten slechts in gradaties van elkaar verschillen en zal het cultuurconsumptiepatroon gelijklopen. De nieuwe mythes en parabels zullen het individu vertellen hoe het zijn verlangens en driften moet beheersen om perfect gelukkig en succesvol te zijn in het systeem. Men zal nog pakweg de Bijbel of Balzac lezen, maar uit een soort archeologische curiositeit. Niet omdat het iets relevants te zeggen heeft.
Sociale verschillen zullen verdwijnen en elk individu zal zijn plaats krijgen in het systeem. Alle individuen zullen gelijk zijn in het doel dat zij dienen: het vergroten van de efficiëntie van het systeem.
De macht van soevereine staten zal stelselmatig afnemen naarmate deze geïntegreerd worden in clusters van staten die vervolgens de gehele aardbol zullen omvatten. De inspraak van het individu zal tot nul worden gereduceerd, maar niemand zal dit storend vinden. Er bestaan binnen het systeem immers geen fundamentele tegenstellingen waarover men van mening kan verschillen. Iedereen is het eens over de richting, over het doel en over de essentie: het systeem moet steeds efficiënter worden. De fricties die bestaan, zijn van een afgeleide orde en zullen afnemen naargelang het systeem verder doordringt in het individuele bestaan. De besluitvorming zal technocratisch zijn, met voorspelbare beslissingen die op langere termijn doorlopen en steeds uitgaan van hetzelfde denkkader. Een aantal democratische symbolen zoals een parlement zullen nog bewaard blijven, maar hun impact op de beslissingen in het parlement zal marginaal zijn.