Passage uit “Een verhaal van liefde en duisternis” (Amos OZ)

En in de haven van Haifa, zo wil de familielegende, werden ze opgewacht door een arts in een witte jas van de Britse mandaatregering, die de kleding van iedereen die van het schip kwam, bespoot met een desinfecterend middel. Toen opa Alexander aan de beurt kwam, zo gaat het verhaal, werd hij woedend, trok de spuitbus uit de handen van de dokter en bespoot zijn bespuiter dubbel en dwars terug: dat gebeurt er met iemand die ons hier in ons vaderland waagt te behandelen alsof we nog in den vreemde zijn. Tweeduizend jaar hebben we alles stilzwijgend verdragen. Tweeduizend jaar hebben we ons als lammeren naar de slachtbank laten leiden. Maar hier, in ons eigen land, accepteren we geen nieuw ballingschap meer. Onze eer zal niet meer betrapt worden.