Journalist Teun Voeten in weekblad BRUZZ van 26 mei 2016:
“Abou Jahjah bouwt geen bruggen maar vijanden”.
(…) Abou Jahjah spreekt, zoals de Indianen ooit de bleekgezichtenb verweten, met een dubbele tong. In zijn columns in de krant De Standaard presenteert hij zich als een genuanceerd mens en bruggenbouwer, maar op sociale media manifesteert zich een ander mens: simplistisch, leugenachtig, tendentious, kwetsend, polariserend en opruiend, maar bovenal manipulerend. Hij lokt de aanval uit en wentelt zich zich dan in de slachtofferpositie. Reageert iemand even bot als hij, dan zegt hij fijntjes dat hij zich niet tot zo’n niveau verlaagt. Graag demoniseert hij politieke tegenstanders. Zijn favoriete tactiek is de tegenstander kalt stellen door hem te beschuldigen van racisme. Net als de landmijn en de bermbom is de beschuldiging van racisme het wapen van de lafaard die in een politiek discours in het nauw gedreven wordt en wiens munitie opraakt. De onterechte beschuldiging van racisme als politiek correcte pepper-spray is even primitief en doortrapt als iemand beschuldigen van hekserij. Falsifiëren is logischerwijs onmogelijk. Het is bizar dat Abou Jahjah bij veel Vlaamse intellectuelen goedkeuring kan wegdragen. Wellicht kijken die zachtaardige gamma-mannetjes met hun moeilijke brillen op tegen de bravoure van de brallende brulaap.
(…) Mensen als Abou Jahjah bouwen geen bruggen, maar bouwen vijanden. Ze vervuilen het discours en zijn mede schuldig aan de voortdurende escalatie van maatschappelijke spanningen die, als er niet snel wordt ingegegrepen, binnen onafzienbare tijd tot een bloedig low-intensityconflict in de binnensteden van Europ zal leiden.