Suzie zag hoe een kelner ongemerkt naderbij slenterde om te horen wat zij zeiden. Zij had zelf iets ontdekt. Als je niet zeker van je zaak bent, doe het dan langzaam aan. Haar hoofd draaide zich naar de kelner en hij slenterde weg. Zij was verrukt over haar ontdekking – alles-in-vertraagde-film-tempo. Zij hief haar glas langzaam op, keek er aandachtig naar, nam toen een klein slokje en hield het een ogenblik vast, voor zij het neerzette. L-a-n-g-z-a-a-m-h-e-i-d – dat gaf alles betekenis. Het maakte alles vorstelijk. Zij herinnerde zich hoe alle onzekere en onrustige mensen die zij kende, wipten en frunnikten en ronddraaiden. Eenvoudig door alles langzaam te doen, door zichzelf daartoe te dwingen, voelde zij een nieuwe zekerheid. Vergeet het niet, zei zij tot zichzelf. Vergeet dit nooit meer. Langzaam! Langzaam! Doc gaf haar een sigaret en hield een lucifer bij en zij leunde zo langzaam voorover, dat de vlam zijn vingers raakte voor haar sigaret brandde. Een heerlijke warmte kroop in haar omhoog. Zij voelde zich moedig, niet defensief moedig, maar veilig.