De Duitsers noemden de deportaties van Joden ‘hervestiging’ en beweerden dat degenen die waren weggevoerd fatsoenlijk werden behandeld en behoorlijk eten en onderdak kregen, en dat gezinnen bij elkaar werden gehouden. Maar tegelijkertijd beweerde de BBC dat Poolse Joden in Duitse gevangenenkampen werden vergast en dat Nederlandse Joden werden gebruikt voor slavenarbeid en gedeporteerd werden naar kampen in Duitsland en Polen.
We wisten niet wat waar was, maar wel dat de Duitsers de voor Arbeitseinsatz gedeporteerde Joden dwongen ansichtkaartjes naar hun familie te sturen. Op de kaarten stonden altijd positieve dingen over het leven in de kampen: dat het eten goed was, dat er douches waren, enzovoorts. Dat hadden de gevangenen op bevel van de nazi-onderdrukkers geschreven.
Maar tussen de regels zagen ze kans ook andere informatie door te geven. Aan het eind van een kaart uit een van de kampen schreef iemand bijvoorbeeld: ‘Doe de groeten aan Ellen De Groot’. De boodschap dat de ‘ellende groot’ was ontging de Duitse censors volkomen.