Column uit www.knack.be

Benno Barnard breekt een lans voor ‘Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?’, een vuistdikke turf van de Nederlandse theoloog Hans Jansen.

De Nederlandse theoloog Hans Jansen (niet de gelijknamige arabist) heeft een verpletterend boek geschreven, ook letterlijk, want het telt duizend pagina’s en je kunt er een vijand mee doodslaan, als met een ezelskaakbeen… Het heet Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten? en dat is een goeie vraag.

Zoals u weet bestaat er ook bij ons een irrationele haat tegen Israël. Het is mijn overtuiging dat die haat gebaseerd is op antisemitisme, weliswaar misschien geen bewust antisemitisme, maar een in de hele christelijke wereld bestaand atavistisch antisemitisme, dat in ieder individu via het collectieve onderbewustzijn op elk moment actief kan worden. Dat onbewuste racisme bereidt de geesten van beschamend veel intellectuelen voor op de inwerkingtreding van alle katrollen in hun geautomatiseerde denken.

Antisemitisme is de ongrijpbare substantie waarin het Kwaad zich heeft samengetrokken – het is de duivel die zijn mond niet kan houden. Maar omdat de duivel erg sluw is, heeft hij zich nu verstopt in dat o zo misleidende begrip ‘antizionisme’. Al lezend in Jansens boek moest ik terugdenken aan de Zesdaagse Oorlog. Nog zie ik mijn ouders bij de radio zitten (wij hadden geen televisie), en weer zie ik de opgeheven vuist van mijn vader toen hij uitriep: ‘Verdomd, verdomd, ze hebben ze de woestijn in gedreven!’ De tranen stroomden over zijn wangen; het was voor hem een nieuw Duitsland dat verslagen was.

Na 1967 en zeker na de oorlog van 1973 is de sympathie die in het westen voor Israël bestond geleidelijk omgeslagen. Ik ga die ontwikkeling hier niet uitdiepen – maar feit is dat er een krachtige Palestina-lobby bestaat. De Europese decadentie bestaat erin dat onze intelligentsia in meerderheid niet wil begrijpen dat ‘de Palestijnse kwestie’ een pan-islamitisch project is om Israël te vernietigen. Het makkelijkste kan men dat demonstreren aan de hand van beelden uit een groot land dat een vredesakkoord met Israël heeft, Egypte namelijk.

Tijdens de recentste Gaza-oorlog stonden er Egyptenaren te demonstreren tegenover de Israëlische ambassade in Caïro. Op hun borden stonden swastika’s en teksten in deze trant: ‘The Gas Chambers Are Ready’. Mensen als Lucas Catherine en hun geestverwanten begaan een misdaad door daarover te zwijgen. Die borden illustreren datgene wat Hans Jansen in zijn boek bewijst: dat Israël wordt omringd door Jodenhaat. En de grootste schok die Hans Jansen ons in zijn boek bereidt is deze: de extremistische visie van Hamas, Iran, Hezbollah, IS, de zelfmoordenaars… is die van een meerderheid van de moslims, al is er gelukkig ook een aanzienlijke vredelievende minderheid.

Op pagina 847 van zijn boek citeert Hans Jansen Al-Jazeera, een zender waarvan de meeste westerlingen menen dat die het Arabische fatsoen vertegenwoordigt. In een bepaalde talkshow ging het ‘over deze interessante vraag: “Is zionisme slechter dan nazisme?” Dr. Faisal al-Qassam, de gespreksleider, verwoordde in het debat de mening van een kijker die had geëmaild: “De zonen van Sion, die onze God heeft getypeerd als de zonen van apen en zwijnen, zullen niet worden afgeschrikt totdat er een nieuwe holocaust plaatsvindt (in het Midden-Oosten), die álle Joden in één keer zal uitroeien, tezamen met onze verraders (degenen die nu met hen collaboreren, het schuim van de islamitische natie).” Zo wordt zelfs in de amusementsindustrie in de landen rondom de staat Israël de virulente haat tegen Israël aangewakkerd.’

Wat is dat eigenlijk, een zionist? Een Jood die voor het eerst in 2000 jaar terugschiet? De slogan van Hamas luidt: ‘Wij houden van de dood zoals de Joden van het leven.’ Hamasleider Nizar Rayan stuurde een van zijn eigen zoons op zelfmoordmissie. Hoe zou Israël met dit wereldbeeld ooit tot enig redelijk vergelijk kunnen komen? Hoe kun je vrede sluiten tussen twee partijen als de ene de andere wenst te vermoorden?

Intussen krijgen de schaarse apologeten van Israël altijd de nederzettingenpolitiek naar hun hoofd gesmeten. Over die kwestie staat iets erg behartigenswaardigs op pagina858 van Hans Jansens boek: ‘(…) niet alleen volgens Hamas en andere terroristische organisaties, maar ook volgens de Palestijnse Autoriteit, gaat het Israëlisch-Palestijnse conflict niet in eerste instantie over een grensconflict maar eerder over een onverzoenlijke godsdienstoorlog. Want de Palestijnse godsdienstige en academische leiders onderwijzen in het openbaar dat het Israëlisch-Palestijnse conflict deel is van de onverzoenlijke oorlog van de islam tegen de Joden. Om dit standpunt te rechtvaardigen, citeren Palestijnen onophoudelijk islamitische bronnen volgens welke het een religieus dogma zou zijn om Joden te haten en het vermoorden van Joden zelfs de wil van Allah.’

We kunnen nu de beroemde woorden van Golda Meir herhalen, uit haar autobiografie My Life (1974): ‘Ik heb er nooit aan getwijfeld, geen ogenblik, dat het werkelijke doel van de Arabische staten altijd de totale vernietiging van de staat Israël is geweest, en dat is het nog. En dat zelfs als wij ver achter de linies van 1967 tot een miniatuur-enclave waren teruggetrokken, zij toch zouden hebben geprobeerd die uit te roeien en ons tegelijkertijd.’Veertig jaar later, schrijft Hans Jansen, is er niet veel veranderd.

Dit is een historisch boek, in beide betekenissen van dat woord. Het bevat een bijna onverdraaglijke bewijslast over de islamitische haat tegen de Joden en Israël. Het bestaat dan ook voor de helft uit bronnenmateriaal, citaten die onweerlegbaar bewijzen wat al die linkse activisten niet willen weten en die u maar niet boven uw ontbijt moet lezen, tenzij u over een uitzonderlijk sterke maag beschikt.