Israël is een van de weinige twee democratieën die geconfronteerd worden met een vijandige omgeving sinds hun oprichting (de andere is Zuid-Korea). Israël is ouder dan de meeste democratieën in de wereld en behoort tot een kleine groep landen – samen met de VS, het VK en Canada e.a. – die nooit onder een niet-democratische regering hebben geleden.

Israël is als een ster in een donkere nacht. Democratie is gemakkelijker in Londen, Milaan, Parijs, Berlijn en Stockholm dan in Ashdod, Ashkelon, Afula en Haifa.

Israël blijft zijn waakzame en eeuwige wake beleven onder een warme zon, goed voor gelukkige dagen van vrede. Het is een diepe angst die verre wortels heeft, in nooit vergeten herinneringen aan ervaringen en geweld waarvan we hadden gehoopt dat die waren weggenomen uit de geschiedenis van de beschaving. We hebben een fout gemaakt. De ene keer is het Gaza, dan Iran, dan Hezbollah, dan terrorisme uit Judea en Samaria, dan Assad’s chemische wapens, dan Irakese Scuds.

Waarom zouden niet-Joden vandaag moeten beven voor Israël? Het oude koninkrijk van Israël was een van de kleinste uit de oudheid, maar het speelde een rol in de vorming van een westerse beschaving die volledig onevenredig was aan de omvang ervan. Haar spirituele erfgoed is een van de pijlers van de westerse beschaving.

Het Joodse volk bevestigde voor de eerste keer de principes die vandaag de basis vormen van onze beschaving: gelijkheid en waardigheid van alle mensen, universele wet, de bescherming van de weerlozen, er is slechts één God, God schiep de mens naar zijn beeld, alle mensen zijn afstammelingen van de eerste mens, luister naar de stem van het geweten, er is een hogere morele wet. Hetzelfde geldt vandaag voor de staat Israël.

Israël moet niet alleen als een teken van universele herinnering leven; het bestaan ​​herinnert aan elk moment van de onmenselijkheid van de cultuur van de dood. Ondanks alles moet Israël zijn bevolking verdedigen tegen jihadistische aanvallen, maar het moet ook zijn bestaansrecht verdedigen. Geen enkele andere staat in de wereld staat voor deze dubbele uitdaging.

Israël is een ‘normaal land’, dat leeft in een realiteit die niet alleen wordt gevormd door oorlog en terrorisme, maar zoals met zoveel anderen, ook onstabiele regeringen, corruptie, machtsmisbruik, internationale veroordeling, hoge belastingen, gebrek aan betaalbare huisvesting, overvolle scholen, massale immigratie. Dus waarom zijn de Israëli’s zo verdomd gelukkig? Wat het Westen is verloren. Een betekenis. Een hogere waarde.

Israël, gebouwd door aristocratische boeren die afkomstig waren uit de Oost-Europese getto’s om de woestijn te laten bloeien, is een bastion van de westerse cultuur in een regio geplaagd door chaos, dood, misbruik, barbaarsheid. Israël is een voorwendsel voor de politieke islam, waarvan het doel is om de basis van onze beschaving te vernietigen. Dat is de reden waarom Israël moet leven. En we moeten het beschermen.