“Alle rivieren stromen naar de zee” – Elie Wiesel (1928-2016)
En nu ben ik dan in Jeruzalem. In de ware en onpeilbare diepten van Jeruzalem. Ik heb tijd nodig gehad om te komen, maar het is me gelukt. Ik droom dat ik droom. Ik droom dat woorden elkaar op mijn lippen verdringen; ze branden op mijn tong. Ja, het is een voorrecht en tegelijk een plicht alles te vertellen. Het hart is vol, zo vol dat het overloopt. Als het zich niet openstelt, zal het uiteenbarsten. Hoe vaak heb ik, flanerend door de stegen van de oude stad, niet het verlangen gevoeld om als een gek te zingen, als een door geluk of ongeluk beneveld kind te snikken, zelfs zonder me af te vragen waarom? Ik zal, om rabbi Nachman van Bratzlav te parafraseren, van mijn tranen woorden moeten maken. …
(Jaren later vraag ik aan president François Mitterand wat hij van plan is na afloop van zijn tweede ambtstermijn te gaan doen? ‘Ergens in Jeruzalem gaan wonen,’ antwoordt hij. Hij wil erheen gaan om te mediteren, ík om te dromen.)