Met andere woorden: de wereldbeschouwing waarop in onze tijd de morele en geestelijke waarden van een goed geïnformeerd persoon berusten, is de wereldbeschouwing die we te danken hebben aan de wetenschap. Hoewel de wetenschappelijke feiten op zichzelf geen normen en waarden voorschrijven, perken ze wel het aantal mogelijkheden in. Door geestelijk gezag te ontdoen van zijn geloofwaardigheid met betrekking tot feitelijke zaken, zaaien ze ook twijfel over de stellige beweringen op moreel gebied. De wetenschappelijke weerlegging van de theorie van wraakzuchtige goden en occulte krachten zorgt voor het verdwijnen van praktijken als mensenoffers, heksenjachten, gebedsgenezing, godsoordeel en de vervolging van ketters. Door aan het licht te brengen dat de wetten die in het universum gelden geen doel hebben, dwingen wetenschappelijke krachten ons verantwoordelijkheden te nemen voor ons eigen welzijn, onze soort en onze planeet. Om dezelfde reden ondermijnt die onthulling elk moreel of politiek systeem dat gebaseerd is op mystieke krachten, queesten, beschikkingen, dialectiek, worsteling of messiaanse tijden. En in combinatie met enkele voortreffelijke overtuigingen – dat we allemaal waarde hechten aan ons eigen welzijn en dat we sociale wezens zijn die elkaar beïnvloeden en gedragscodes overeen kunnen komen – pleiten de wetenschappelijke feiten voor een gerechtvaardigde moraliteit, namelijk principes waarmee mensen en andere wezens met bewustzijn optimaal kunnen floreren. Dit humanisme, dat onlosmakelijk verbonden is met een wetenschappelijke wereldbeschouwing, is de feitelijk moraliteit van postmoderne democratieën, internationale organisaties en liberaler wordende religies aan het worden, en zijn onvervulde beloften definiëren de huidige morele geboden en verplichtingen.