We vonden in Oostende herfst-
momenten aan een zee
die languit en vredig
in de milde namiddag lag
van een zachte november

het weer was gunstig
voor ons getweeën er kon
wel niet gevreeën worden
maar de liefde werd niette-
min gevierd op een manier

die zowel proper als zedig was
& als geldig gold voor eeuwig
dat wil zeggen: lachen en
tevreden zijn met het geluk
dat uit de lucht komt vallen

voor wie openstaat en kijkt
naar de kleine dingen zoals
de zon die schijnt in een hart
van het spiegelbeeld dichtbij
de man en de vrouw die zich

weerkaatsten in mekaar en ja
zeggen aan de liefdesschaduw
die in het water van de kust
hun geluk beaamt en op de
baren golft en heenrolt of terug-

keert (& nog doortolt) een gunst
geboren uit zeeën en oceanen
het constante verhaal van alles
maar hier en nu op deze plaats
vooral van ons en dank daarvoor

gij ongekende god van Oostende
& de rest van dit vlakke waterland