“We zijn hier precies met alle progressieven aanwezig”. Dat riep een onfris glunderende vrouw bij het begin van een open-lucht-film over de aanwezigheid van de auto gedurende de laatste decennia in Leuven. Haar luid schallende begroeting werd enthousiast beantwoord door een paar mensen die blijkbaar van haar soort waren, het ging in dit geval om twee jongere koppels met hun kroost. Dit duidelijk links georiënteerde volkje gedraagt zich vaak als een gesloten clan, hun slonzig voorkomen, met nadruk op voddenkleren, staat garant voor lidmaatschap van de club.

Nathalie en ik zaten pal in hun buurt, maar voor ons kon er geen blik of klapke vanaf.
Onze handicap is misschien dat wij graag netjes gekleed gaan, dat wij dagelijks douchen en niet vies zijn van enige opsmuk zoals juwelen, parfum en om te beginnen onze tanden poetsen. De linkie-winkies verkiezen zo te zien (en te rieken) een stinkende bek en veel zweet, liefst vettig haar en vuile voeten (in bootsandalen), buitenmaatse slobbertruien en warrig haar met plukjes en pieken.
Hun kids steken ze in ecologische kleren die geen snit of kleur hebben. Zo vreugdeloos.

We mogen niet polariseren, is hun credo. Behalve tegenover nette Vlaamse mensen. Want zelf zijn zij geboren kosmopolieten.
Maar mondiaal bekeken steken ze esthetisch flink af tegen schoon versierde indianen of opgetutte negers met wapperende strorokjes, blitse kralen en (bijvoorbeeld) blinkende peniskokers. Die onderontwikkelde wereldbewoners weten tenminste hun sexappeal te etaleren, daar dansen wij graag een eindje mee verder. Helaas, op de filmvertoning waren enkel blanke soortgenoten aanwezig, die beoogde diversiteit werkt blijkbaar niet zo perfect, ondanks de retoriek vanop de progressieve kansel. Hun pleidooi voor multiculturalisme en inclusie, allemaal goed en wel, maar als onze gekleurde stadsgenoten niet uit hun kot willen komen voor onze kunsten en cultuur, dan is dat hun volstrekte recht en niet ons witte mankement.
Tegen die loeiende vrouw uit de aanhef, die laaiend progressieve troela, zeg ik: waar blijft ge nu met uw autochtonen-haat en uw anti-flamingantische reclame als hier nul komma nul Afrikanen of Aziaten naar uw wit gewassen cinema komen kijken?

Het zijn niet wij die de deur dichtdoen, het zijn zij die geen interesse hebben voor ons entertainment. Wat de allochtone (totale) afwezigheid op stedelijke evenementen betreft, geef ik even een losse greep uit hun absenties en desinteresses: de Beleuvenissen, de jaarmarkt, de kermis, Leuven Zingt, de Meyboomplanting, Hapje Tapje, de folklorefeesten, het theater in de schouwburg, de concerten in Het Depot, de voetbalmatchen van OHL, enzovoort. Al die vreemdelingen sturen dan hun kat, het interesseert hen geen reet. Nogmaals, niemand kan hen dat verwijten. Als ze liever willen werken of naar Al Jazeera kijken, in de moskee blijven hangen of aan de waterpijp lurken, geen probleem, maar verwijt ons dan niet dat wij een structurele uitsluiting hanteren. Spijtig genoeg is dat het credo van de linkse wereldverbeteraars, beter gezegd: het is een monotoon riedeltje dat dient als ideologische levensverzekering.

We gaan nu verder met onze film over de auto’s, maar tegelijk toch mijn focus op de allochtone buurtbewoners: geen enkele bruine of zwarte autokritikaster kwam daar solo of met zijn (of haar) gezinnetje gezellig meekijken. Ze zijn overduidelijk niet zo progressief, ze hebben misschien wel een hekel aan die linksige roeptoeters. Voorlopig lijken ze niet tot de bakfietsenfilosofie bekeerd te zijn. Daarom zijn het nog geen ezels, zelfs als ze van Berberland afkomstig zijn. Respect voor die mensen als ze hun voeten vegen aan de speelgoedjes uit de betweterwinkel van rinkel-links.

Sorry dat ik de film hier wat later doe beginnen, maar ik moet toch mijn gemoed luchten. Er zat nog een volgend obstakel in de weg, want iemand van het organiserende anti-auto-comité hield eerst nog een feestrede. Hij bezong de voordelen van overal te voet naar toe te gaan, of met de velo – liefst op progressieve elektriek – als het over middellange afstanden gaat. Het openbaar vervoer mag voorlopig ook nog, op voorwaarde dat het gratis wordt voor… armoezaaiers en behoeftigen, voor alle niet-witten en migranten, alsook de alcoholiekers en steuntrekkers, inclusief de junkies. Het vliegtuig verbood hij effenaf, behalve voor de bobo’s van de ecologie die aan buitenlandse congressen en symposia gaan deelnemen. We hadden er godverdomme een potje van gemaakt, betoogde onze autobanner, wacht maar tot de prentjes van de film gingen komen: er was geen pret te bekennen aan zo’n door naft en mazout besmette stad.
Waar hadden wij eigenlijk met ons verstand gezeten, moest de mensheid van Leuven misschien kapot? Ons linkse gezelschap, de stedelijk luid verenigde progressieven, gniffelden van plezier, dit was duidelijk een thuiswedstrijd voor hen, hier werd klare taal gesproken, de totalitaire autovrije staat was in aantocht. Zij waren de kruisvaarders van het goede & gezonde doel, met inbegrip van schimmels op de voeten en groen verantwoorde scheten, hun zweet was gratis want aangeboden in gerecycleerde pakketten van afgestorven communisten (dat waren de verre wegbereiders, de eerste onteigenaars van onze gecultiveerde samenleving, zij vielen traditie en beschaving aan). Om kort te gaan, wij werden al op voorhand beschuldigd van de holocaust der auto’s die hier zou volgen. Leuven werd op de autostrade naar Auschwitz gezet.

Na alle pogingen tot links verdraaide indoctrinatie begon de filmvertoning. Wij waren de enige aanwezigen die de politiek van de linkie-winkies met open blik trotseerden. Helaas voor deze anti-auto-nazis: enkel nostalgie bekroop ons bij het overaanbod aan mooie beelden, zoveel galante wagens die door de straten van de stad paradeerden, met ritmisch geclaxonneer en swingende files. Ach, de slepende melancholie overwon hier moeiteloos de prekerige ideologie. Wij geraakten in vervoering bij dit sexy auto-opbod, deze bij momenten zelfs zwoele mobiliteit. Geen enkele grijze geitenwollensok, neo-hippie of zotte woke-kop neemt ons dit zoete heimwee af. Dat druk bereden verleden met een fijne sliert auto’s behoort tot de culturele en maatschappelijke lijn van onze fiere Westerse  geschiedenis.

Migranten hebben geen boodschap aan alternatief gezwam. Ik hoop voor hen dat ze hard willen werken in Vlaanderen.
Als beloning mogen ze van ons gerust een schone wagen kopen. Om zich rapper naar onze beschaving te verplaatsen.