MAANDAG. O, verwoesting aangericht door de psychologie! Ze heeft ons vertroeteld als kleuters en ons tegelijkertijd beroofd van onze verantwoordelijkheidszin. De psychologie was de grootste bondgenoot van het heilloze denken dat de voorbije veertig jaar ons zelfrespect, onze trots en bij uitbreiding onze hele beschaving heeft uitgehold.
Dat verwerpelijke narcisme van ons heeft de religie vervangen. In de oude wereld bevond de betekenis van ons leven zich buiten onszelf en de verantwoordelijkheid voor ons leven binnen onszelf. Maar er heeft zich een fatale omkering voltrokken: de psychologie heeft ons een nieuwe heilsleer aangepraat, een ideologie voor rijke, luie, verwende nooit volwassen geworden mensen, die menen dat de betekenis van het leven in hun persoonlijke geluk schuilt en dat de omstandigheden verantwoordelijk zijn. Dat is namelijk wat het zo populaire woord depressie uitdrukt: u kunt er zelf niets aan doen als u te bedonderd bent om uw bed uit te komen. Ieder zuchtje van verveling noemt u depressie, wat uw lamlendigheid in minder dan een seconde tot een ziektebeeld sublimeert.