Af en toe hoor je een alarmerend geluid dat van onverdachte oorsprong is en ons waarschuwt. Zoals de schrikwekkende getuigenis van twee lokale kunstenaars uit Molenbeek, Ben Hamidou en Sam Touzani. Beiden zijn van Marokkaanse afkomst. Op 16 december 2016 lieten die in Le Soir het volgende noteren: ‘Alles is op de eigen gemeenschap gericht. Voor afwijkende meningen of zelfkritiek is er geen plaats. Er heerst bij ons een culturele gettoïsering.’ Onder hun beiden hadden Touzani en Hamidou een toneelstuk gemaakt, Les Enfants de Dom Juan, dat de vraag stelt of er in Molenbeek nog plaats is voor een ander denken dan het radicale islamdenken. Wat stelden ze vast? Het stuk werd door de lokale gemeenschap geboycot. Zoals alle toneelstukken trouwens die het durven te hebben over hoe er in de moslimgemeenschap wordt omgegaan met seks of homo’s. Religie is al helemaal uit den boze. Tijdens een opvoering had Hamidou geschertst over het ochtendgebed. Meteen was de helft van de zaal opgestapt en weggelopen. ‘Moslims gaan alleen kijken naar stukken die ‘halal’ zijn, waar er niet gesproken wordt over gevoelige thema’s. Het is altijd de fout van het Westen en de moslims zijn slachtoffers’, zegt Touzani.
Het is bijzonder problematisch dat dit soort getuigenissen systematisch wordt aangevallen door de radicale multiculturalisten binnen extreemlinkse politieke kringen. Als ze kunnen, zwijgen ze ze dood. Als het moet, stigmatiseren ze deze als ‘islamofoob’ en ‘racistisch’. Iets wat in het geval van twee Marokkaanse kunstenaars natuurlijk enigszins moeilijk ligt.