Hamas heeft de Gazastrook geruïneerd. Het leven is er moeilijk, treurig en abnormaal. Alleen gebouwen met eigen generatoren hebben continu elektriciteit. Het gebrek aan elektriciteit heeft op alles invloed, van het bewaren van voedsel tot de zuivering van het rioolwater.
Als iemand ziek wordt in de Gazastrook, zal hij waarschijnlijk wel doctoren vinden. Maar die zullen niet kunnen helpen, vanwege het gebrek aan apparatuur, elektriciteit en medicijnen.
Zelfs getalenteerde en opgeleide mensen kunnen geen werk vinden. De winkelschappen zijn leeg. De kust, op veel andere plaatsen aan de Middellandse Zee gevuld met strandresorts, is bedekt met ongezuiverd rioolafval en brokstokken door de diverse oorlogen. De gevolgen van de oorlogen zie je terug in alle aspecten van het leven in de Gazastrook.
Als je mensen zou vragen waarom er zo veel ellende is in de Gazastrook, zal het antwoord meestal zijn: door de Israëli’s. Maar is dat wel echt zo? De Arabieren in Israël leven over het algemeen een normaal leven en hebben het vaak zelfs goed. In feite hebben Arabische burgers van Israël veel vrijheid, in vergelijking met Arabieren in veel andere landen in de regio.
De Palestijnen op de Westbank gaan er meestal ook op vooruit, in steden en dorpen met stabiliteit. De hoger opgeleide werknemers vinden werk. (Daar is wel nog veel ruimte is voor verbetering, maar toen regering Trump probeerde om de Palestijnen te helpen, werd dat juist geblokkeerd door de Palestijnse Autoriteit.) Handel met zowel Israël als het buitenland biedt werkgelegenheid en mogelijkheden. De infrastructuur is geleidelijk verbeterd. Elektriciteit is ook in de meeste dorpen 24 uur per dag beschikbaar.
Waarom gaan andere Palestijnen erop vooruit terwijl de Gazastrook steeds verder wegzakt in wanhoop en ellende? Omdat Hamas, het feitelijke bestuur over de Gazastrook, bepaalde keuzes heeft gemaakt. Hamas stelt dat terreur en de vernietiging van Israël de manier is om een beter leven te bereiken voor de Palestijnen.
Deze manier van “opkomen voor de Palestijnen” heeft geleid tot de problemen die we vandaag zien: een hopeloze economie, elk jaar honderden gedood bij geweld en een van de hoogste werkloosheidscijfers ter wereld. Hamas is verantwoordelijk voor die situatie in de Gazastrook.
In 2007 greep Hamas daar met geweld de macht van de regering onder leiding van Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit. Sindsdien hebben toch vele landen herhaaldelijk geprobeerd om het volk van de Gazastrook te helpen. Donorlanden hebben aangeboden om de infrastructuur en de economie op te bouwen.
Echter, elke keer dat Hamas en andere terroristische organisaties raketten naar Israël afvuurden, werd het alleen maar slechter. Hamas heeft sinds 2007 drie oorlogen met Israël uitgelokt, waarbij de infrastructuur telkens weer werd ontwricht.
In die oorlogen hebben Hamas en andere terroristische groeperingen duizenden raketten gelanceerd. Elke nieuwe aanval op Israëlische dorpen en steden dwingt Israël om nog meer maatregelen te nemen, om de illegale invoer van goederen in de Gazastrook te voorkomen die misbruikt kunnen worden door terroristen.
De internationale gemeenschap doneerde veel geld voor de wederopbouw van huizen, maar Hamas misbruikte de goederen om aan de oorlogsinfrastructuur te bouwen, in plaats van scholen en ziekenhuizen. Daarvan zijn voorbeelden genoeg. Beton voor het bouwen van huizen, scholen en ziekenhuizen werd ingezet om tunnels te bouwen en te verstevigen onder de grens tussen de Gazastrook en Israël. Die werden door terreurgroepen gebruikt om aanvallen uit te voeren.
Toen het gebruik van beton werd gelimiteerd, werden in plaats daarvan houten pallets gebruikt. Buizen werden gebruikt om raketten van te maken, in plaats van het waterleidingsysteem te verbeteren. Ingevoerde chemicaliën voor burger-doeleinden werden gebruikt als raketbrandstof. Technologische onderdelen voor raketten werden gesmokkeld in vaten boter en verborgen tussen platen marmer.
Telkens wanneer weer nieuw afschuwelijk misbruik van goederen door Hamas wordt ontdekt, moet Israël aanpassingen maken om te voorkomen dat terroristen die goederen gebruiken als oorlogstuig. Elke van die nieuwe beveiligingsmaatregelen heeft negatieve gevolgen voor het normale gebruik van die goederen.
Onlangs kwamen de burgers van de Gazastrook in protest tegen hun heersers van Hamas. De mensen die in deze ondraaglijke omstandigheden leven, beginnen Hamas verantwoordelijk te houden voor het wanbestuur. De prioriteit van Hamas aan haat en geweld heeft bij de bevolking tot extreme ontberingen geleid.
Toen de demonstranten hun afkeur lieten blijken over hoe Hamas regeerde, was de eerste reactie van Hamas geweld – wrede afranselingen en marteling – tegen de eigen bevolking. Hamas heeft het leven van de bevolking van de Gazastrook tot een hel gemaakt, in een poging om aan de macht te blijven.
Een erkenning van hun rampzalige mislukking en een eerlijke zienswijze van die realiteit zou de weg kunnen banen om de Gazastrook opnieuw te laten helpen door de wereld. Deze situatie werd niet veroorzaakt door de Verenigde Staten; het werd veroorzaakt door Hamas. De Verenigde Staten willen niet dat deze situatie voortduurt – maar wij kunnen het niet oplossen.
De wereld wacht om opnieuw te kunnen helpen, maar wordt belemmerd door de keuzes van Hamas, de Palestijnse jihad en de andere terreurorganisaties in de Gazastrook.
Wij moeten realistisch zijn. Wij weten nog niet of wij een alomvattend vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen kunnen bereiken. Echter, los daarvan kan er niet gewerkt worden aan de toekomst van de Gazastrook en de bevolking daarvan kan niet echt geholpen worden, totdat Hamas verdwenen is of de noodzakelijke keuze maakt voor stabiliteit en uiteindelijk vrede.
Om vrede – of zelfs een enigszins normale situatie – in de Gazastrook te bereiken, moeten Hamas en de anderen moeilijke keuzes maken, waaronder het afzien van geweld en het erkennen van Israël. Stel je toch eens voor dat Hamas de bevolking van de Gazastrook voorop zou plaatsen. Stel je toch eens voor dat Hamas zou kiezen voor vrede.