Van deze misvorming van de normaliteit, van deze zich achter onschuld verbergende machtsuitoefening, van deze zelfs in geval van massamoord onwankelbare morele zelfovertuiging, geven deze brieven blijk. ‘Fatsoen’ en plichtsvervulling vormden het richtsnoer voor Himmlers handelen, zelfs wanneer hiermee de afgrijselijkste misdaden werden begaan. Hij wilde zelf een voorbeeld zijn, als echtgenoot en als SS-baas, als familievader en als voltrekker van de Endlösung. In deze brieven openbaart zich de onwrikbaarheid van een Duits echtpaar dat denkt deel te nemen aan ‘grote tijden’ en niet in staat is in te zien dat het grote misdaden zijn.