Uit “Het succes van slechte seks” – Dirk DRAULANS

Wetenschappers zijn erachter gekomen dat verliefdheidshormonen zich in de hersenen aan exact dezelfde ankerplaatsen hechten als de cocaïne en heroïne van drugsverslaafden. Verliefdheid situeert zich in een welomlijnde zone van de hersenen die ook met buikgevoel en euforie in verband wordt gebracht, maar niet met emoties. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is verliefdheid geen echte emotie, maar een soort natuurlijke verslaving. Daarom is ze zo moeilijk onder controle te houden. Daarom kun je in een roes leven als je verliefd bent. Je kunt je op je werk bijna niet concentreren, je loop constant te dagdromen, je doet voortdurend dingen fout.

De – genetisch bepaalde – variatie in gevoeligheid voor verliefdheid zou onder meer te maken hebben met de verdeling van ankerplaatsen voor hormonen in de hersenen: veel plaats voor fenylethylamine en zijn trawanten bevordert verliefdheid, veel plaats voor oxytocine en de zijnen zorgt voor genegenheid. Er is een natuurlijke aanleg voor verschillen in de constructie van ankercellen, en er is een variatie in de loop van de tijd, waardoor de toegang van sommige hormonen tot hersencellen regelmatig afgeblokt kan worden, of kan worden heropend, met cyclische veranderingen in de vatbaarheid voor verliefdheid als gevolg.