Populaire Saoedische krant zegt dat het tijd is om te stoppen met het steunen van Palestijnen. Okaz is een van de meest populaire en invloedrijke kranten in Saoedi-Arabië.

Op zondag publiceerde het een opiniestuk van Mohammed Al Saed met de titel: “Is het tijd om te breken met de Palestijnse zaak?” En zijn antwoord is een nadrukkelijk “ja”. Hij beschrijft hoe de Palestijnen al meer dan 30 jaar politieke tegenstanders zijn van Saoedi-Arabië.

In het jaar 1990, toen Saoedi-Arabië en de Arabische Golfstaten voor de grootste uitdaging stonden, na de bezetting van Koeweit door Irak, werd niemand verrast door de steun van de Palestijnse leiders aan Saddam.

Zowel in Palestina als in de diaspora zongen de Palestijnen voor Saddam en eisten dat hij de Saoedi’s zou doden en hun steden zou vernietigen met internationaal verboden wapens. De gezangen van “Chemisch, Saddam, van Khafji tot Dammam” resoneren nog steeds in het geheugen van de Saoedi’s.

Er zijn 32 jaar verstreken sinds de invasie van Irak, en de Palestijnen zijn keer op keer opgekomen tegen de Saoedi’s in demonstraties, demonstraties en brandende vlaggen, waarvan de laatste begin deze week ter ondersteuning van de Houthi’s, en hun eis dat de door Iran gesteunde terroristen Saoedische steden en hun burgerdoelen bombarderen.

De jaren zijn veranderd en de Palestijnen niet. Ze zitten op hetzelfde pad, maken dezelfde verkeerde keuzes en koesteren dezelfde wrok die hun ouderen nauwelijks verlaat totdat hun kleintjes ze erven.

Naar mijn mening is het tijd voor een breuk met de Palestijnse zaak, want de Saoedi’s hebben dit niet veroorzaakt en dragen geen verantwoordelijkheid voor de grote misdaden die de Palestijnen tegen zichzelf hebben begaan, door het verwaarlozen van het oplossen van hun verdeeldheid en het niet afmaken van de Oslo-akkoorden van 1993….

Saoedi-Arabië heeft genoeg geleden voor de Palestijnen, heeft veel voor hen betaald, veel over het hoofd gezien en zijn lasten gedragen.. ..Er is geen vijand waarmee ze zich niet hebben verbonden. Waarvoor en voor wie offeren we ons geld, onze posities en politieke allianties op?

Ze behielden opzettelijk een permanent pad om een ​​obstakel te zijn voor de ontwikkeling van de Arabische landen. Elk land dat voor zijn toekomst probeert te werken, wordt belemmerd door de zaak en ermee belast, en men kan dit zien met een simpele blik op Caïro, Bagdad, Damascus, Jordanië, Beiroet en elk land dat de Palestijnse zaak heeft vertrapt.

De Palestijnen moeten leven met de fouten van hun vaders en grootvaders. Het zijn niet de bevrijders die voor hun land hebben geofferd zoals de Vietnamezen deden, noch zijn het de bekwame politici die hun zaak professioneel en rechtvaardig hebben beheerd zoals de Indianen, afgezien van hun verkeerde allianties, land verkopen met toestemming en acceptatie, en instemmen met werkgelegenheid en samentrekken met alle krachten die hun psyche en denken kruisen, van Bagdad, de Baath in Damascus en de nieuwe Perzen in Teheran en Saada, en de implementatie van het beleid van de Mongolen van het uur in Ankara en Istanbul.

Hij zegt niet om Israël te omarmen, maar in een regio waar men denkt in termen van zero-sum games, lijkt dat de enige logische conclusie.