De enige met wie hij ooit oprecht sprak was Sue Ann. Zij gaf hem het gevoel dat hij echt was wanneer hij haar aan de telefoon had. Zij gaf hem het gevoel dat hij vorm kreeg als zichzelf, de vorm aannam waarvoor hij altijd bestemd was geweest, degene die hij werkelijk was. Het was net zoiets als dikker worden – heb je weleens gevoeld hoe er van alles uit het middelpunt stroomde van degene die jij bent en de vorm aannam van het voorbestemde iemand? Kijk, dat deed Sue Ann nu, en je kunt het afdoen of erop neerkijken, maar hij was altijd pas werkelijk degene die hij was wanneer hij met haar praatte.