En haar klarinetspel: alsof de muziek niet uit de klarinet kwam maar regelrecht uit haarzelf, en alleen maar even door de klarinet heen ging en zoetheid en droefenis verzamelde en je meenam naar een stille, waarachtige plaats, een plaats waar geen vijand was en geen strijd en waar alles vrij was van schaamte en verraad en verschoond van gedachten over verraad, en het geheel werd bedekt door een mantel van licht. (Salma (‘mantel’) was eigenlijk simla (‘jurk’) met gekruiste letters. Zoals ze haar knieën gekruist had. In die oranje rok.)