Uit ‘Waarover men niet spreekt’ door Wim Van Rooy

En als de Jood zich toch verdedigt, is hij een slechte Jood. De Jood moet immers zwak blijven … Als de wereld een ‘global village’ is, dan is Israël vandaag het nieuwe Joodse getto. Het overheersende narratief is dat van de zielige Palestijn met de Jood als verdrukker. Het is een archaïsch antisemitisch verhaal, al is de definitie van antisemitisme van Emile Fackenheim, de Joodse filosoof die oordeelde dat de schaduw van Hitler pas verdwenen zou zijn als de Arabische staten echt vrede willen, allicht raker: het gaat hier om onversneden Jodenhaat. Dat antisemitisme blijft, na uitputting van alle socio-economische, culturele en antropologische argumenten, onverklaarbaar. Daardoor krijgt het een zekere metafysische allure omdat er geen normale uitleg meer beschikbaar is in verband met de grote leugens over Israël. Hier betreden we een ’twilight zone’ van antisemitisme dat als een berserker voortwoedt en dat erop gericht is het conflict tussen Joden en Arabieren zo voor te stellen dat het zowat het enige probleem is op deze planeet, terwijl het gedurende al deze decennia vijftigduizend slachtoffers maakte. Terwijl de wereld zich dus fanatiek en bijna psychotisch focust op het Israëlisch-Arabisch conflict werden in Darfour ongeveer een miljoen mensen gedood en tijdens de oorlog in Syrië werden al meer dan tweehondderduizend mensen afgeslacht. De wereld is geobsedeerd door Palestijnse vluchtelingen, maar over de achthonderdduizend Joden die de Arabische wereld moesten ontvluchten, spreekt geen hond, en nog minder over de miljoenen Syrische ontheemden. Het antwoord: de wereld heeft niet de minste interesse in Afrikanen, Arabieren of Palestijnen, want men blijft zich frenetiek bezighouden met de Jood. Stel dat de Palestijnen tegen de Soedanezen zouden vechten, niemand zou om hen geven. Over de Koerden maakt niemand zich druk, maar stel dat ze zich tegen de Joden zouden keren, dan zou de wereld hen pas écht ontdekken. Het duurde vijfenveertig jaar alvorens het Vaticaan Israël erkende, maar een Palestijnse staat, die er niet is!, wordt sofort erkend. Een staat die voor zijn creatie erkend wordt! En de paus refereert aan Holocaust-negationist Abbas als ‘angel of peace’. Abbas die het kapen van vliegtuigen uitvond en die de christenen in zijn gebied uitdrijft. Het is Vaticaanse Jodenhaat, new style. Iran bedreigt Israël en stelt unverfroren dat het van de wereldkaart moet worden geveegd. Israël is vandaag de enige staat die zo’n dodelijke nucleaire dreiging moet ondergaan. Maar voor de Jood gelden nu eenmaal andere criteria.