Een mens kan geen eiland zijn, solo overleven is onmogelijk. We hebben allen behoefte aan anderen, we willen ons liefst omringen met familie, vrienden, kennissen, gelijkgezinden en andere soortgenoten. We beginnen graag met een liefdespartner, er volgt al dan niet een gezin met kinderen, daarna strekt de kring zich verder uit naar de school, de straat, de wijk, de stad of de gemeente, een grotere gemeenschap, een regio, een land, een continent. Niemand wordt zomaar geboren als een wereldburger, de hippe kosmopolieten staan bloot in het leven. Ze ontkennen hun kern-identiteit: hun prille menselijkheid die geborgen en verborgen zit in de koesterende moederschoot. Je bent altijd een kind van je mama en je papa, die een taal spreken, een cultuur en gewoontes hanteren: dus een streekproduct.

Wie bijvoorbeeld zijn familie verliest, zoals (grotendeels) Nathalie en ik, die kan terugvallen op plaatselijke alternatieven, op valabele vervangers. Om een lang geboorteverhaal kort te maken: zo kwamen wij perfect terecht in een lieflijke biotoop, een swingende omgeving, een ongerepte vintage én blitse danstempel, waar wij werden opgevangen door een schitterend volk.
Dat was De Kroon in Scherpenheuvel.

Op een prille lentedag in maart 2022 stapten we er de eerste keer binnen, we werden meteen ingepakt en overweldigd door die vrolijk dansende mensenmassa. Allemaal lachende gezichten, gemoedelijke blikken en graag geopende armen om ons gul te ontvangen. Wij kenden amper een paar danspasjes, maar lieten ons meevoeren in dat bijna zwoele entertainment. Onze swing begon met één draaike naar links, snel probeerden we rechts uit, daarna volgden geleidelijk de meer glijdende figuren, de vlottere patronen om gezwind met de hoop mee te kunnen. Dat lukte hoe langer hoe beter, we kregen ons vaste plaatsje in dat wervelende geheel, die uitbundige mensenkermis van plezant maar ritmisch met lijf en leden bewegende danscarroussel (goed met ons gat schudden werd een volgende graad van kunde, dat mocht).

Op minder dan geen tijd leerden we er een paar honderd mensen kennen, niet te geloven, we probeerden echt al die namen te onthouden, daar zat het begin van ons respect voor elke vrouw en elke man. We hoorden zoveel anekdotes, straffe verhalen die we opstaken, het lief en leed van elke danser die langskwam aan ons tafeltje. Ieder huisje zijn kruisje bleek geen ijdele zegswijze, maar dansen verzacht de pijn, dat wordt door iedereen beaamd. We hebben zelfs mensen zien wegvallen, na een laatste passage onder de glitter van een discobal wachtte hen plotseling de kilte van een kist. Toch een troost, ze zijn in volle glorie vertrokken, ze hielpen nog vrolijk mee de lichten doven. Ze leven in ons voort, een swingende memorie.

Opeens was het begin december 2023, we maakten ons klaar voor de eindejaarspolonaise.
Dat wilde zoveel zeggen als: meerdere keren naar onze plezierige dansfamilie in De Kroon. Donderslag bij heldere hemel, dat feestje ging niet door. Er volgde een droog bericht van de gerante: technische mankementen, daarna de varianten: operationele obstakels en/of organisatorische problemen. We stonden meteen een volledig weekend voor de gesloten deur, daarna werd er een ganse week niet geopend, vervolgens voor een langere periode potdicht. De communicatie van betrokkene was hoogst dubbelzinnig, zo kenden we de directie van De Kroon met hun gecultiveerde gewoontes toch niet. Er kwam – hoe kon het anders – een geweldig gissen en gokken plus een roddelcircuit op gang. Mensen konden terecht geen begrip opbrengen voor het extreem onbegrijpelijke. Een op volle toeren draaiende zaak ging totaal onverwacht dicht. Wij stonden met onze nieuw verworven familie verweesd op straat. Er is door sommigen zelfs geweend, intriest, zeker schrijnend voor een paar achterblijvers: man of vrouw die pas weduwe of weduwnaar waren geworden en een plek hadden gevonden in De Kroon om te rouwen, naast troostende slowers en swingers die hun danskes onderbraken om een hartig klapke te doen. Muziek verzacht de zeden, maakt positieve adrenaline aan, de ontvallen partner herleeft voor even. In zulke sferen ervaart men steun en heling.

Maar het mocht niet baten, onze speeltuin voor volwassenen bood geen onderdak meer.
De gerante sprak zich onhandig en spartelend tegen, begon zich te verstoppen, gaf niet meer thuis voor uitleg. De situatie werd vrij uitzichtloos, mensen weken uit naar andere dancings, per definitie tweede klasse zaken, want De Kroon was de top geweest, een unicum in de streek, zeg maar cultureel erfgoed, kostbaar patrimonium. Wij porden de regionale televisie (ROB) aan voor dringende berichtgeving, een poging om de dancing in extremis te redden. Alle beetjes helpen, dachten wij. Wie weet intervenieert de burgemeester om dat pronkstuk van Scherpenheuvel-Zichem her-op-te-wekken, een zaak die zoveel joyeuser is dan hun traditionele kassucces: de katholieke basiliek.

Op het dieptepunt van ons aller bitter Kroonverdriet dook echter een schone wonderengel op, in de gedaante van de splendide eigenares. Zij stak na kort beraad de fiere nek uit, discreet maar gedreven. Samen met haar echtgenoot besloot zij alles in het werk te stellen om de Kroonjuwelen van de familie terug voor het publiek open te stellen. Door gans het wachtend en smachtend hinterland – Hageland, Haspengouw, Voorkempen, Zuid-Antwerpen, West-Limburg – werd een zucht van opluchting geslaakt.

Aldus geschiedde, volgens de laatste berichtgeving gaat De Kroon ons binnenkort weer op- en ontvangen: de nieuwe uitbater landt op 9 januari ’24. Misschien een banale mededeling voor buitenstaanders. Maar wij zijn ons meer dan ooit bewust geworden hoe Vlaams gewortelde zeden, hoffelijke omgangsvormen, koket geklede deelnemers en beleefd personeel een absolute meerwaarde kunnen vormen in een mensenleven. Daar komt dan nog dat ongeremde en exclusieve dansplezier bij, dat vormt de unieke band (zowel de chemie als het cement) tussen het meest diverse volk dat vanzelf een nieuwe familie vormt. Blij dat we erbij horen, onze immense dank aan de eigenaars en alle lieverds die we er leerden kennen. Familie is gelukkig een ruimer begrip dan biologische verwantschap, wij vormen een zalig gekroonde gemeenschap.

Begijntjes en kwezelkes dansen niet, laat die maar naar de basiliek gaan, wij kennen een beter plek. 2024 wordt onze Kroontopper!