Witzwart is de werkelijkheid
sinds mijn moeder doodging
niet omdat ik hier overloop
van oeverloos verdriet want
dat verdiende ze toch niet

Ma was onverschillig en
dubbelzinnig van gezicht
haar tong was gespleten
& waar haar geweten zat
daar had ik het raden naar

Maar dat is nu geen nieuws
dat wist ik minsten reeds als
puber en eerder nog als kind
het was haar te zwaar gevallen
dat ik geboren was, het spijt me

Niet dat ik dit bekennen moet
maar ik word wel afgerekend
op deze eerlijkheid die voor mij
de rode draad door mijn leven is
geworden in woord en klare taal

Zo komt het dat vandaag de aanval
werd ingezet op mijn levend portret
door mensen van mijn familie die als
agressieve gieren te keer gingen bij
het zien van de zwier die ik vertoonde

Toen ik zonder tranen tevoorschijn kwam
dolblij met mijn schone geliefde en lachte
in het sterfhuis van zij die opgebaard was
bijna onder de zoden lag vermengd met
vette aarde en gras die de laatste gassen

Absorbeerden van een leven dat voor niets
was doorgebracht dan met valse lachjes en
clichés zo hol en torenhoog als de schaamte
kon verdragen … ik aarzel niet en ik omarm
wat mij rest aan laatste waarheid: Nathalie!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *