Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
Hiermee is een einde gekomen aan de editie van Testament van Taal 2020. Het boek zal in een zeer beperkte oplage verspreid worden, het is uiteraard gratis. Bijkomende exemplaren kunnen opgevraagd worden bij de auteur, zolang de voorraad strekt uiteraard.…
Onderstaande tekst dient als voorwoord bij de vorige 110 columns.
Samen vormen ze het boek Testament van Taal 2020.
Het boek werd uitgebracht in maart 2021.
Dit boek is een eersteling in een lange reeks. Het is de bedoeling dat …
Vorige zondag hebben we eindelijk onze kleinkindjes nog eens mogen zien. Het was ondertussen maanden geleden, de corona-restricties hadden een direct contact verhinderd. Mijn schoondochter had de beperkende maatregelen nog aangescherpt, ik mocht eventueel op bezoek komen, maar ‘veiligheidshalve’ alleen, …
Tijdens mijn prille jaren in Leuven maakte ik kennis met de pronte vrouw van een bakker. Ik ging er ’s zondags warme broodjes kopen, soms een taart. Zij bediende mij met overgave, er zat al eens ongevraagd een pateeke in …
Dit stuk gaat niet over een Waals lief, ik heb er ook nooit één gehad, mijn vriendinnen waren altijd Vlaamse meisjes en vrouwen. Ik speelde veilige thuiswedstrijden, voor het minnekozen verkoos ik mijn eigen volk en taal.
Ik had wel …
In de ganse periode dat Vinnie ziek was, ben ik contact blijven zoeken met zijn mama, mijn ex Gé. Dat lukte de éne keer al beter dan de andere. Naarmate het ziekteproces vorderde en zijn einde dichterbij kwam, nam zij …
Vandaag zou Vinnie 39 jaar geworden zijn, maar het heeft helaas niet mogen zijn. Zijn teller is blijven staan op 36, toen vertrok hij met die grandioze schoonheid van zijn jonge leven. Ziekte en dood werden hem noodlottig. De moed …