Moest ik Jean-Luc (uit het vorige hoofdstuk) ooit nog tegenkomen, mag ik dan aan het schelden slaan, hem bijvoorbeeld een motherfucker noemen?

Om te beginnen, én als slot, ik hou niet van dat woord. Te goeiekoop.

Bovendien is Jean-Luc ondertussen een hele meester geworden, hij heeft een zekere status als medevennoot bij een peperduur advocatenkantoor in Hasselt. Als ik hem uitscheld, gaat mij dat een pak geld kosten. Reken uit je verlies, Nathan. (Nathaliefje knipoogt mee van nee, beleefd blijven!)

Het scheldwoord zou ook niet kloppen, de oorspronkelijke motherfuckers stammen uit Amerika. Het woord ontstond in marginale kringen, vooral bij kroostrijke gezinnen waar de vader definitief verdwenen was of voor lange tijd afwezig wegens verblijf in de gevangenis. De mama was nog een meisje toen ze haar eerste kind kreeg, hoogstens 35 bij het zevende.

Haar oudste zoon is misschien 17, zit aan de drugs. Moeder rookt mee, uit eenzaamheid of uit verdriet. Ze drinkt soms sloten alcohol om alle miserie te vergeten. ’s Avonds is ze samen dronken met haar zoon, of stoned.
Testosteron doet de rest. Het echtelijk bed wordt een vrolijke incestplek.

Vandaar dat motherfucker. Stoere taal in gewelddadige films en in vettige rappersteksten, maar indroevig. Nicque ta mère heet dat in het Frans.

Het Nederlands kent voorlopig geen equivalent. Ik tracht zeker niks te bedenken. Ook niet voor raadsman Jean-Luc. Fuck you man, dat kan al volstaan. Ik was ook niet de hoeder van zijn moeder. Ik zie haar soms wel opdoemen in zwoele dromen. Het was een lekker stuk (van een vrouw). Daarop rijmt bijna ouwe rukker (van een zoon). Draagt hij zijn spel nog extreem links of eerder rechts? Een kazakdraaier is hij wel. Van bloedrode oproerkraaier tot professionele graaier. Fuck the system of the hypocrits.

Ik zag hem vorig jaar nog op de trein. Met zijn familiekliek in Diest ging alles prima. Papa was gelukkig dood. Mama daarentegen een diva van 90 lentes en springlevend. Hij bezoekt haar iedere week. Hij heette mij bij deze weer welkom, en of ik de straat nog weet? Zijn moeder houdt van jonger bezoek. Helaas, ik voel het zo niet meer kriebelen in mijn broek.

Jean-Luc zuchtte toen opgelucht. Hij plukt zijn vruchten met togaretoriek.