Zeeberichten (deel 2)
Hij kreeg geen hoogte van haar. Soms was haar blik koud als steen. Moordogen. Verbeten zwijgmond. Dan pakte ze zijn hand. Kneep. Ze wou de zee in. Kniehoog te water. Of dansen op het strand. Lijf aan lijf tegen de …
Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
Hij kreeg geen hoogte van haar. Soms was haar blik koud als steen. Moordogen. Verbeten zwijgmond. Dan pakte ze zijn hand. Kneep. Ze wou de zee in. Kniehoog te water. Of dansen op het strand. Lijf aan lijf tegen de …
Je stapte niet je liep niet
maar je zweefde
over de treden
van het leven
aan de zee
je weende
bij de landing
in een bruin café
het vuil dat viel
en ik viel mee…
Soms kan men wakker worden
en zeggen: zie, wij zijn warm
en onbekleed, onze handen
zijn huisdieren, zij wandelen
over een schouder, een borst,
zij schuilen in okselnesten,
in tedere huidplooien, zij
stenograferen liefde en spreken bijna.
Soms zijn de …
Er weerklonk een lange rollende donderslag. Het begon hard te regenen. Jimmy ramde de hoed op zijn hoofd en rukte zijn kraag omhoog. Hij wilde nog het liefst heel hard rennen en uit alle macht klootzakken, vuile klootzakken schreeuwen. De …
Zijn arm leek van gips toen hij hem om haar middel legde om te gaan dansen. Heel het asgrauwe bouwwerk in zijn binnenste begon krakend ineen te storten. Hij schoot als een heteluchtballon de hoogte in op de geur van …
Daar loopt ze dan met haar brede hoed op in haar lichte losse jurk die de wind nu en dan tegen haar benen en armen drukt, zijig zacht ruisend loopt ze er te midden van grote roze, paarse en pistachegroene …
Zodra de dag als een dreigbrief
in mijn kamer wordt geschoven
worden de rode zegels van de droom
door snelle messen zonlicht losgebroken
huizen slaan traag hun bittere ogen op
en sterren vallen doodsbleek uit hun baan
terwijl de zwijgende …
Terwijl ze 5th Avenue overstaken zag Phil een meisje in een taxi. Vanonder de zwarte rand van haar hoedje met rode kokarde flitsten twee grijze ogen groenzwart in de zijne. Hij slikte zijn adem in. Het verkeersrumoer ebde in de …
als ik nu ga zal het zachter
zijn, in de wind, in de huizen,
zal het hart zachter proeven aan
de zonnebloemen en aan de lange
stem die uit de kamer hangt
in de tuin vol nachtegaalgezang
als ik nu …
De telegrambesteller werd in de overvolle metro tegen de rug van een lange blonde vrouw gedrukt die naar Mary Garden rook. Ellebogen, pakjes, schouders, billen werden bij elke zwieper van de gierende sneltrein dichter tegen elkaar gehutst. Zijn bezwete postpet werd …