Bibliotheek-artikel

Zeeberichten (deel 2)

Hij kreeg geen hoogte van haar. Soms was haar blik koud als steen. Moordogen. Verbeten zwijgmond. Dan pakte ze zijn hand. Kneep. Ze wou de zee in. Kniehoog te water. Of dansen op het strand. Lijf aan lijf tegen de

Zeeberichten (deel 1)

Je stapte niet je liep niet
                           
maar je zweefde
over de treden
van het leven
aan de zee

je weende
bij de landing
in een bruin café

het vuil dat viel

en ik viel mee…

Altijd – Bert Voeten (1918-1992)

Soms kan men wakker worden
en zeggen: zie, wij zijn warm
en onbekleed, onze handen
zijn huisdieren, zij wandelen
over een schouder, een borst,
zij schuilen in okselnesten,
in tedere huidplooien, zij
stenograferen liefde en spreken bijna.

Soms zijn de

Manhattan Transfer – John Dos Passos (8)

Er weerklonk een lange rollende donderslag. Het begon hard te regenen. Jimmy ramde de hoed op zijn hoofd en rukte zijn kraag omhoog. Hij wilde nog het liefst heel hard rennen en uit alle macht klootzakken, vuile klootzakken schreeuwen. De

Manhattan Transfer – John Dos Passos (7)

Zijn arm leek van gips toen hij hem om haar middel legde om te gaan dansen. Heel het asgrauwe bouwwerk in zijn binnenste begon krakend ineen te storten. Hij schoot als een heteluchtballon de hoogte in op de geur van

Manhattan Transfer – John Dos Passos (6)

Daar loopt ze dan met haar brede hoed op in haar lichte losse jurk die de wind nu en dan tegen haar benen en armen drukt, zijig zacht ruisend loopt ze er te midden van grote roze, paarse en pistachegroene

Changement de décor

Zodra de dag als een dreigbrief
in mijn kamer wordt geschoven
worden de rode zegels van de droom
door snelle messen zonlicht losgebroken

huizen slaan traag hun bittere ogen op
en sterren vallen doodsbleek uit hun baan

terwijl de zwijgende

Manhattan Transfer – John Dos Passos (5)

Terwijl ze 5th Avenue overstaken zag Phil een meisje in een taxi. Vanonder de zwarte rand van haar hoedje met rode kokarde flitsten twee grijze ogen groenzwart in de zijne. Hij slikte zijn adem in. Het verkeersrumoer ebde in de

Hans Lodeizen (1924-1950)

als ik nu ga zal het zachter
zijn, in de wind, in de huizen,
zal het hart zachter proeven aan
de zonnebloemen en aan de lange
stem die uit de kamer hangt
in de tuin vol nachtegaalgezang

als ik nu

Manhattan Transfer – John Dos Passos (4)

De telegrambesteller werd in de overvolle metro tegen de rug van een lange blonde vrouw gedrukt die naar Mary Garden rook. Ellebogen, pakjes, schouders, billen werden bij elke zwieper van de gierende sneltrein dichter tegen elkaar gehutst. Zijn bezwete postpet werd