In 2013 word ik zestig en ik zie dat als de start van mijn tweede puberteit. Ik merk het nu al: mijn lichaam reageert soms anders dan verwacht. Ik ontdek opnieuw de klungeligheid en slungelachtigheid van de puber bij mezelf. Als ik vroeger een trap opliep, nam ik altijd twee treden. Ik ben nog niet oud genoeg voor één, dus neem ik nu anderhalf, waardoor ik de helft van de tijd struikel. In mijn hoofd gebeurt ook vanalles. Dingen die me interesseerden, verdwijnen op de achtergrond, andere zaken worden belangrijker. In 2013 zit ik volop in mijn tweede puberteit en ik vind dat mensen moeten verdragen dat ik dan net als elke puber lastig ben. Rond mijn zeventigste zal dat voorbij zijn: waarschijnlijk ben ik dan rustig en kalm.
Uit dubbelinterview in Knack met filosofen Jean-Paul Van Bendegem en Philippe Van Parijs