In België bedraagt het aantal allochtonen ongeveer 40% van onze bevolking, ten minste in zoverre we mogen verdergaan op hun aanwezigheid in de media, reclameboodschappen, publiciteitsaffiches, overheidsinfo, advertenties, aanwerfcampagnes enzovoort. De links-liberale deugelite, die nog steeds aan de touwtjes trekt in alle bepalende sectoren, doet meer dan zijn best om van ras en huidskleur een bepalende factor van identiteit te maken. Daarmee hebben ze racisme helemaal terug op de land- en moraalkaart gezet. De gewone burgers (zoals ik) zijn het spuugzat dat deze geforceerde multicul- en inclusie-obsessie ons op deze dwingende manier door de strot wordt geramd. De reële cijfers van de aanwezigheid van gekleurde mensen in onze nationale samenleving komen neer op nog minder dan de helft van die 40%.

Ziet u ook die kleurrijke panelen hangen in onze treinstations waarop u gesensibiliseerd wordt om uw erfenis te schenken aan een goed doel? Als mogelijke begunstigden worden ons gesuggereerd: Child Focus, Rode Kruis, 11.11.11, Pax Christi, Kazerne Dossin, Broederlijk Delen, Oxfam en andere geïnteresseerden in uw spaarcentjes. Deze inzamelcampagne wordt opgevrolijkt met diverse foto’s van gezellige Belgen: lachende gezichten, gemoedelijke mensen, schoon volk, open blik, goedgezind en zonder uitzondering… blank. We gaan het geld halen waar het zit, zeggen de communisten en hun hippe supporters. Hier hoeft dus geen kleurtje ter opfleuring, als het op betalen aankomt weten ze onze soort wel wonen.

We zagen onlangs actievoerders bezig in het ziekenhuis Gasthuisberg die om giften vroegen voor het bestrijden van suikerziekte. Het ging om een vakkundig opzet, met medische informatie over de behandeling met insuline, omgaan met spuiten, hoofd- en nevenverschijnselen, alles erop en eraan, zo ook het fotomateriaal met diverse patiënten ter aanmaning om direct te storten.
Wéérom hetzelfde fenomeen: geen neger of hoofddoekje te zien. Enkel westerse blanke mensen lijden blijkbaar aan suikerziekte, of… komen in aanmerking om de geldbeugel open te trekken, niet onze gekleurde medemens. Toch een omgekeerde vorm van discriminatie nietwaar.

Er loopt momenteel een actie om prostaatkanker beter bespreekbaar te maken, onder de wat rare naam 432 (versta: de cijfers moeten zakken, van 4 naar 3, van 3 naar 2, enfin, niet echt spitsvondig). Nog minder origineel is het beeldmateriaal: uitsluitend blanke mannen op de affiche, zij moeten ons overhalen om onze portefeuille open te trekken.
Beetje stuitend vind ik dat, lijden onze allochtone ouwere jongens niet onder dat gezondheidsprobleem? Of gaat het ook hier bij uitstek om een graai naar het geld uit de Belgenportemonnee? Steeds weer datzelfde onderscheid, om voor alles en nog wat af te dokken worden we als eigen volk héél goed bevonden. Na het blanke betalen lopen we terug de kans om voor Vlaamse racisten en rechtse  populisten verweten te worden. Bij de heersers en verdelers van trendy links hebben ze bij manier van spreken geen nagel om aan hun gat te krabben. En om ons volk te kleineren, daar maken ze zo graag hun sport van, maar ons westerse geld is altijd welkom, meer nog: een sexy supplement.

In dezelfde context haal ik het orakel Fons Leroy aan, de gewezen baas van de VDAB. Zonder blozen stelt die man het volgende: niet de beste werknemer moet de job krijgen, maar diegene met het correcte kleurtje. Die man zegt dat zonder enige vorm van ironie, die meent dat letterlijk. Leroy toetert nog een gans eind door over onze nationale plicht tot inclusie. Hij houdt een pleidooi om dringend het roer om te gooien richting immigratie, diversiteit en multiculturaliteit (en ander gezever en gezeik). Hij lijkt me een wuftig heerschap met een te dik pensioen dat zich thuis misschien verveelt en daarom aansluiting zoekt met de fatsoensbrigade.
Het gaat om die bende van verwaande en verwende mensen die ons systeem van naarstig werken en ijverig sparen willen kraken. Daarna vullen ze hun zakken en geven hier en daar een aalmoes aan een allochtone stakker. Ik ga kort door de bocht, ik weet het, maar het selectieve plunderen mag stoppen.

Waar zijn de schone dagen, de onschuldige tijden, dat hard werken en navenant geld verdienen ons nog niet als een zonde werd aangerekend? Loon naar werken, klonk toen haast als een kerkelijk motto, met een geleerder woordje heet dat: de meritocratie. De meeste haver mag naar het beste paard gaan. Wie ferm aan de kar trekt, mag wat centjes vergaren. Is daar ten gronde iets mis mee? Waarom moeten averechtse discriminatie en racisme ingevoerd worden? Waarom dienen allochtonen, nieuwkomers en asielzoekers voorrang te krijgen op onze lokale bevolking die over zoveel betere troefkaarten op de arbeidsmarkt beschikt? Vreet uw kas op, stomme Vlaming, lijken de linkse rovers te kwelen, hún kas vult zich ondertussen met onze kapitaalkracht.
Ze pronken als zot met kleurtjes & deuggenot.

Moge de natuurlijke selectie verder zijn gang gaan, laten we een voorbeeld nemen aan onze… voetbaltrainers. Als abonnee van OH Leuven stel ik wekelijks vast dat omzeggens de helft van de ploeg uit gekleurde spelers bestaat: zwart, bruin en geel zijn even sterk vertegenwoordigd als blank. Dat vormt helemaal geen probleem, het is een perfect systeem, niemand dingt daarop af, we vinden het allemaal nogal wiedes dat het sterkste elftal aantreedt, desnoods zijn dat allemaal negers, indianen of eskimo’s. Zo simpel kan de spontane samenstelling van een correcte multiculturele samenleving zijn. Laat talent en inzet, karakter en aanleg integraal beloond worden. Verlos ons van de dogma’s van kosmopolitische betweters en arrogante wereldverbeteraars. Stop die reclame!