Het verhaal van Frekke uit mijn vorige column krijgt nog een staartje. De erotische man is dood maar hij liet sporen na. Zo leidden zijn wegen ooit naar Marjolein, de mooiste vrouw van Baalrode indertijd. Zij was een ware vamp, een lokale diva die zich kleedde in de glitter van de late fifties. Die kleren waren even rap weer uitgetrokken bij Marjolein. Ik weet het van haar jongste dochter die dat vaak met lede ogen moest aanzien: hoe haar knappe mama de vele minnaars ontving, het was er seksueel seriewerk. De dokter, de apotheker, notabelen en de pastoor, de burgemeester en zijn eerste schepen, meestergasten en werkmannen van allerlei slag, ze klopten allemaal met hun harde bobbel aan bij Marjolein.
Zo ook haar jonge buurman Frekke. De snelste weg voor de beste seks dacht mijn maatje. Helaas voor hem, voor één keer werd hij afgewezen. Ze stuurde hem wandelen, langs het gat in de haag kroop hij terug naar zijn woonst. Dochter Laura, die alle aanbidders van haar mama haatte, had compassie met Frekke. Ze zag hem zelf wel zitten, om een uurtje gaan naast te liggen graag. Ze vertelt het me bijna 50 jaar later. Haar ogen blinken nog, haar slipje werd misschien nat (dat laatste is een grapje uit Baalrode, zoiets bedenk ik zelf niet).
Nee, de reden waarom Frekke werd geweigerd door Marjolein lag in het feit dat zij reeds zijn vader ontving, om frivool bij te praten terwijl zij relax op bed lagen en de rest van hun instrumenten etaleerden en uitprobeerden. De pa van Frekke was adjudant-chef bij het leger, dus hij had de meeste strepen om met zijn graad voor te gaan in de organisatie van seksuele ontspanning buitenshuis. Marjolein genoot en Laura zag het met grote ergernis aan, zij keek stiekem wel mee langs kieren en spleten van ramen en deuren. Niettemin indrukwekkend, getuigde Laura, jawadde die pa van Frekke, hij spoot alsof hij een kanon in zijn pantalon had zitten, met de spetterende climax van een mitraillette.
Het Baalrode vanaf de late jaren vijftig was strikt lokaal een seksparadijs. Bij ons thuis kwam de onderpastoor dagelijks langs, ons ma zei niet neen tegen zijn gebedenstonde, dat was de officiële reden, wist ik veel! U kan het nog nalezen en verifiëren in het gelijknamige stukje van 17/08/2020. Mijn betrekkingen met Laura heb ik neergepend in het opstel Michiel van 27/04/2020. Tja, van bil gingen ze daar wel, maar verschoning, wij hadden nog geen porno op internet, zelfs geen televisie om eens naar een blote tiet te kijken.
Gelukkig was er de hete realiteit, wat we zelf doen, poepen we beter, was het dorpse motto. Ik citeer enkel het credo dat zelfs onze priesters in stilte beleden. Gezegend zij postuum hun kruis.
Ondertussen vraagt u zich wellicht af of ik me niet van titel heb vergist, wees gerust, nu volgt het verhaal van pa Tist, de zogezegde echtgenoot van de gigantisch geile Marjolein. Haar man, voor wie ze als vrouw nauwelijks een bedgenoot was, had zijn handen vol met pinten bier te drinken. Dat was niet alleen zijn dagelijkse bezigheid, maar hij liet er ook ’s nachts zijn slaap voor. Dan was hij van wacht bij het leger en dankzij de sloten alcohol hield hij zich daar op de been. Terwijl zijn naaste buur en oudere collega, de pa van Frekke, zijn vrouwtje soigneerde. Het werk was gelijk verdeeld bij die gasten, het was een perfect nabuurschap, potjes seks voor kratten schnaps.
Het leger waakte, weliswaar dronken, en de vrede werd thuis bewaard met getolereerde onkuisheid. Dat stond voor braaf gedrag en gehoorzaamheid aan het gezag in Baalrode. Naar de buitenwereld niks aan de hand, de kerk werd altijd in het midden gehouden, want elke zonde met vrouwen kon terstond worden opgebiecht. Voor elke illegale penetratie was er directe penitentie voorhanden.
Met het koppel Tist en Marjolein is het dan nogal spijtig verlopen. Ze bleven weliswaar samen, maar de ongenadige tijd, overgoten met drank en gedrenkt in seks, heeft hen beiden traag en tergend genekt. Tist eindigde in een rolstoel, met overal infusen vol bloed en zuurstof rond zijn lijf en kop. Ik weet niet of er ook alcohol in zat, dochter Laura sluit het niet uit, haar pa was een wonderdokter in de omgang met de eigen roes. Marjolein verloor haar schoonheid maar niet haar geile zin. Ze ontving geen viriele mannen meer maar nieuwsgierige puberjongens die de stiel kwamen leren, gratis voor niks, vluggertjes in het duister en in den duik.
Het is een triest relaas, maar Tist bleef lachen tot zijn laatste snik op zijn allerlaatste dag, alsof zijn dronkenschap een verworven eigenschap was geworden. En Marjolein volhardde zelfbewust in de bandeloze beleving van haar ultieme lust. Ik laat ze nu, verzadigd en doodgeslagen van genot, rusten in hun graf. Ze liggen naast mekaar, op hun juiste plaats. Met dank aan dochter Laura voor de forse inzage in het leven van haar ouders. Ondanks alles vond ik hen grandioos, twee straffe iconen van Baalrode.