De haat regeert in Vlaanderen. De haviken, de haaien en de hyena’s slaan de hoogste toon aan, ze hebben de schandpaal terug geïnstalleerd. Er wordt een heksenjacht georganiseerd, met deze variant: het zijn de heksen zelf die jagen, het gaat om verhitte jaagheksen. Het is een blanke rijpere heteroseksuele man die moet hangen. Vanuit de culturele sector, de BV-clubjes en het medialandschap klinkt een meedogenloze oproep tot persoonlijke vergelding, ze zijn onverzadigbaar. De woke hysterie en de vernietigingsdrang van de MeToo lynchbrigade is een maatschappelijk verschijnsel waarover later grote schaamte zal ontstaan.
Nu zijn de ogen van de psycho-sociale moordenaars nog verblind door het bloed van de niets ontziende wraak.
U snapt dat het om TV-icoon Bart De Pauw gaat, een man die op de rand van zelfmoord heeft gebalanceerd.
Hij kreeg zijn straf eind  2021: 6 maanden voorwaardelijk voor stalking van 6 vrouwen, voor de belaging van 8 andere vrouwen werd hij vrijgesproken, niemand ging in beroep.

Zaak afgehandeld, denken we dan als mensen met gezond verstand. De Pauw kreeg zijn straf, de morele blamage en de professionele ravage kwamen er nog bovenop, zijn huwelijk werd zwaar geteisterd en zijn bedrijf vocht om te overleven. Kan dat echt niet volstaan voor een man die – uiteraard onbezonnen en zelfs onverantwoord – in de fout is gegaan met zijn seksuele avances tegenover vrouwen? Moet er zo nodig nog een driedelige documentaire van de VRT over uitgezonden worden waarin de slachtoffers nogmaals hun beklag mogen komen doen? Een hopeloze Bart De Pauw roept volkomen terecht: wanneer is genoeg genoeg? NEEN, krijsen zijn tegenstanders, ze schrijven een open brief aan mediaminster Benjamin Dalle en willen principieel dat het zaakje nog eens breed wordt uitgesmeerd op televisie, ik citeer uit hun kwijlepistel: met verbijstering, ontzetting en groeiend ongeloof… dat is de toonzetting tegenover de CEO van VRT die de documentaire voorlopig niet op TV wou brengen omdat er verzoeningsgesprekken gaande waren tussen De Pauw en de slachtoffers (oh my god, wat een hitsige bende trienen en troelas). De CEO zwichtte meteen, hij maakte een inschattingsfout, ik geef hier mijn interpretatie: hij liet zijn broek zakken en niemand nam aanstoot aan de lafheid die op de man (zonder ballen) zijn blote kont blonk. Zelfs minister Dalle, een links-katholiek product uit een West-Vlaams boerennest, maar gepromoveerd tot trendy Brusselse Vlaming, werd emotioneel over de zaak: ocharme die belaagde (maar zo graag klagende) dametjes.

De in Vlaanderen wereldwijd bekende regisseurs als Stijn Coninx en Michaël Roskam liepen mee in de opstap naar het schavot voor Bart De Pauw: hang hem op, hoorden wij op zijn minst tussen de regels. Als De Pauw definitief kan geliquideerd worden, krijgen zij immers een groter stuk van de taart in het winstgevende medialandschap. Homo homini lupus, heb ik nog onthouden uit mijn klassieke humaniora: de mensen gedragen zich als wolven onder mekaar. Want waar zaten de macho praatjesmakers zoals onder andere Tom Waes, Luk Alloo, Erik Van Looy of Tom Leenaerts om het op te nemen voor hun gewezen compagnon de route? Niemand stak zijn nek uit voor hun ouwe makker, enkel diens eigen nek hing strak in het touw. De manifeste ontrouw van een paar lafbekken.

Waarom mag in godsnaam het doek niet vallen over deze affaire? Bart De Pauw is ontzettend dom geweest, hij liet zich leiden door het gewriemel in zijn onderbroek en is er ook voor gestraft geweest. Basta. Er zijn andere onderwerpen genoeg om zich op te winden over seksuele intimidatie en agressie. Probeer in bepaalde Brusselse wijken maar eens als normaal geklede vrouw rond te lopen. Maar dan komen we in de buurt van het islamisme en worden de billen dichtgeknepen, want schoffeer alstublieft de moslims niet. Onze wit en hip verblinde Dansaertstraat- Vlamingen, van wie een niet onaanzienlijk aantal de brief aan de minister ondertekende, wonen allen met hun neus op het Kanaal in Brussel, ik verduidelijk: de broeihaarden van het jihadisme en salafisme, in wat Donald Trump hellhole Brussels noemde. Niemand van het kliekje dat De Pauw wil lynchen, durft hierover te piepen. Onderzoeksjournalistiek van de VRT hierover: nihil. Nee, we villen liever De Pauw, met haar en huid vreten we hem op, we schoppen verder tegen een mens die al meer dan dodelijk gewond op de grond ligt.

O wat zijn ze toch dapper, zo’n Hilde Van Mieghem: weliswaar fier als ze vertelt dat ze zich ooit door Hugo Claus liet aflebberen in een lift, jamaar dat was vóór MeToo, pronkt ze nog van trots. Of Maaike gat- en matrasdraaister Cafmeyer die blijkbaar een overspelige relatie met De Pauw had… Gaat het om de hormonale bloeddorstigheid van een paar ontzwoelde en afgewezen ouwere vrouwen?

Politieke recuperatie door Groen en Vooruit was voorspelbaar, partijen die langs de afgrond balanceren doen uiteraard pogingen om een graantje mee te pikken van een spektakel dat goed verkoopt, want het verenigt een traditioneel thema als seks met het weke en wokerige slachtofferschap. Ook zonder een eigen authentiek programma kom je dan nog even aan de bak, maar daarna verzuip je versneld verder in de onzin en de nonsens van een ondertussen onbestaande ideologie. Toch even aanstippen dat de dronken Roma-koppensneller Conner Rousseau zelfs nog op meer clementie kon rekenen. Wat een goor-correcte bende toch.

De stomme stoten, de dwaze erotische strapatsen van Bart De Pauw, zijn (zogezegd) seks-krenkende woorden (geen daden!), ach mannen, wie mag de eerste steen werpen, en ochgottekes vrouwen: wie neemt meteen aanstoot aan wat onnozel geflirt en zelfs overdreven en mogelijks ongepaste aandacht van mannelijke belagers? Ik heb me zelf nooit aan de praktijken van Bart De Pauw bezondigd, alhoewel ik dan weer op verwante terreinen absoluut geen heilig boontje was. Mea culpa, mea maxima culpa. Maar als ik ooit tot een zekere seniliteit zou afglijden en seksueel getinte berichten naar mijn lezeressen zou beginnen sturen, één goeie raad dan dames: verwittig direct mijn vrouw en/of blokkeer mij, probleem opgelost! Dat is ook mijn strict advies aan onze nationale driften-erotologe Goedele Liekens die met haar getuite duckymondje ons plots de les komt spellen op TV: die documentaire zou verplichte leerstof moeten zijn. Ach, ga uw liekens ergens anders zingen Goedele, want volgens mij zijt gij nog meer dan verzadigd uit de tijd dat mannen en vrouwen nog ongesanctioneerd en soms onbeheerst mochten begeren. Het kwam van de twee kanten.