Toen ik nog op het Koninklijk Paleis bij de veiligheid werkte had ik de eer om als eerste een internetverbinding te krijgen. Uit de aard van mijn specifieke functie leek ik voor de grote baas daarvoor de aangewezen persoon. Ik was een soort spel- en geschenkenverdeler, ik mocht alle privé agenda’s van de leden van het Hof consulteren en daaruit na evaluatie de bewakingsopdrachten plukken en doorgeven aan mijn collega’s.
Maar ik was echt niet gelukkig met die internetopdracht. Waarom heb ik weer prijs, beklaagde ik mezelf, we zijn hier met 350 man personeel en net ik moet weer opdraaien voor zo’n nieuwe trend. Ik snapte in het begin de ballen van dat internet, ik had er zelfs een hekel aan en gebruikte het minimaal. Tot ik ontdekte dat je er ook kon mee mailen. Toen was de digitale trein vertrokken. Ik tokkelde me een ongeluk, naar wel tien vriendinnen tegelijk, wat een weelde, wat een feest, ik voelde me de… koning te rijk.
Het was 1986 en porno bestond toen ook al, tenminste toch op internet. Ik kan dat weten. Ik moest me soms laten vervangen voor de late permanentie ’s avonds, dan nam een vaste collega mijn taken over. Hij verzette soms zijn zinnen op mijn internet.
Op zekere dag werd ik bij hoogdringendheid ontboden door een naaste medewerker van de Koning, een superieure officier van het Militair Huis. Dat is de exquise dienst die Sire op de hoogte houdt van de spionnen in het binnenland en de oorlogsperikelen in het buitenland. Het zijn geen doetjes die daar werken, harde jongens allemaal, ze controleerden ook ons tijdverdrijf op dat nieuwe internet. De opperkolonel van dienst had geen goed nieuws voor mij.
Ik vreesde meteen voor mijn vrouwelijk netwerk, daar gaan al die trouwe vriendinnen, dacht ik, inclusief hun ontuchtige taal. Ik zag de bui hangen en wou bijna van alles bekennen voor ik beschuldigd werd. Bang wachtte ik het verdict af, de ijzige ijzervreter aarzelde, hij schraapte zijn keel: er waren in mijn historiek bepaalde plaatjes gevonden, van mensen die geen kleren aanhadden.
Ik panikeerde net niet, ik dacht aan X, Y en Z, aan hun blote foto’s die ik niet bezat.
Ik was platonisch met hen omgegaan en had het schaarse naakt dat hen frivool ontvallen was meteen in mijn prullenmand gedropt. Was dit een valstrik, een erotisch misverstand?
De hooggeplaatste oppersoldaat verklaarde zich tergend traag nader: het betrof enkel prentjes van jongens, de meesten in hun bloot gat, ook hun voorkant bleek ongekleed, soms waren ze met meerderen te samen geweest, ze speelden verlegen met elkaars edele delen. Wablief, ik was hier het slachtoffer van op zijn minst de ontspoorde contraspionage. Men wilde mij liquideren. Godver!
Toen kreeg ik inzage van de tijdlijn van het geile boys-bedrijf. Mijn frank viel direct, het was mijn collega die zich vergrepen had aan de hete homofiele beelden. Die seksuele prutser van een man is daarna op het appel moeten komen, net niet bij de Koning. Ze hebben hem zwaar de levieten gelezen, hij werd moreel en psychologisch volledig gecastreerd. Gedurende weken was hij een wrak, maar toch heeft hij nog geluk gehad. Zulke zaken werden ten Paleize bewust niet op papier gezet, geen enkele Sire wist daar officieel iets van. Ik heb zelf gezwegen. Zo heeft hij zijn huwelijk overleefd.
Het lijkt misschien een onnozele story, maar weet dat ik spreek van midden jaren ‘80. Het internet was nog een experimenteel speeltje en seks kenden we enkel van in ‘t echt en, om het te leren, van in de film en de vieze boekskes. Mijn collega had met zijn broek vol goesting eigenlijk een soort pionierswerk verricht. Maar op een zoveel hoger niveau, in de dichtste entourage rond de Koning, waren ze (zogezegd) genadeloos aseksueel van aard.
Meteen wist ik dat ons internetgebruik continu gecontroleerd werd. Ik behield niettemin een paar vriendinnen langs de digitale weg, wel wetende dat er militaire detectives zaten mee te lezen. Ik heb die gasten graag laten genieten. Het waren allemaal macho mannen, die konden perfect tegen diepe decolletés en hitsige bipsen, én soms vettig literair teksten, van gezond feminiene afzenders. Van jongens bleef ik af, ik was een dik contente hetero.
Tijdens de regeerperiode van een volgende Koning is er nog eens een zwaar erotisch incident geweest. Er werden onder de middag films vertoond, in een verloren kelderzaaltje onder het Koninklijk Paleis. Het initiatief kwam van een erg volkse maar immer schalkse werkman, ik kende hem als een plezante Pallieter. Hij bracht op zekere dag wat aangebrande DVD’s mee, ter sexy entertainment voor zijn collega’s, om de middagpauzes wat op te vrolijken.
Zowel bedienden en arbeiders als poetsvrouwen en secretaresses schoven aan, het was er vrije toegang, om ne keer te lachen heette dat in die tijd. Enkel dat ‘heet’ klopte.
Tot er hard op de deur werd gebonkt, een hoge afgezant van de Koning kwam langs, hij vertikte het om mee te kijken en nam de ganse warme handel in beslag. In minder dan geen tijd werd de cineast van dienst ontslagen. De rest van het verhaal verdween in de doofpot, die steeds klaar stond om onfrisse zaakjes in de kiem te smoren. Toch nog een vrij elegant slot, de filmbaas kreeg een nieuwe job bij een bevriende firma van het Hof. Hij werd chef-technieker bij een familie van de haute finance. Of hij er ook filmvertoningen mocht geven, heb ik nooit geweten. Hij zat er tussen schoon volk dat later (onbewezen) in opspraak kwam bij de voze roze baletten. Om maar te zeggen dat spelletjes rond seks erg democratisch verspreid zijn, van hoog tot laag wordt er lustig over- en weer gevogeld.
Zo deed ook een bode op het Kasteel van Laken. Hij graaide dagelijks in het potje met huishoudgeld dat ter beschikking stond van het personeel, om er de bakker, de beenhouwer en andere leveranciers mee te betalen. De bronstige man, in zijn privé leven een brave familievader, maakte met de ontvreemde centjes ’s avonds wel eens een ommetje langs de pikante Aarschotstaat. Daar zaten de meisjes van plezier in hun vitrines te lonken. Het werd een verhaal van extreme verslaving, ik was van nabij betrokken bij de enquête. Hij werd na zijn ontmaskering bij de Koning ontboden. Sire vroeg of hij financiële noden had voor zijn gezin, wou eventueel een tegemoetkoming doen. Nee, het ging enkel om de roes rond de hoeren. De man werd toen ontslagen. Het Hof kon een huisdiefstal omwille van die primaire driften niet tolereren. Wel in der minne geregeld. Chique.
Slechter verging het een van mijn collega’s die zijn echtgenote had laten zitten voor een vaste relatie met een prostituee die tippelde. De man in kwestie was dan nog wel de privé chauffeur van een Koningin. Weer zat ik in het team dat bij het onderzoek betrokken was. Wij zijn de dame gaan spotten in haar werkomgeving. Alle details klopten, we hadden het harde bewijsmateriaal in handen. Ze had drie vingers naar ons opgestoken, dat stond voor 30 euro per beurt, geen reductie omdat we collega’s waren van haar man (grapje). De Koningin was in alle staten, haar chauffeur mocht meteen zijn autosleutels inleveren en zijn koffers pakken. Richting af- en uitgang.
Met seksuele escapades werd niet gelachen aan het eerbare Hof. Ik was geen koorknaapje, maar ben altijd onder de radar gebleven. Mogelijks stof voor een volgende aflevering. Ik kan nog moeilijk retroactief geschorst of ontslagen worden. De buit is binnen, ik ben gehuwd met de mooiste bruid.