23 maart – Nadette

mrt 23, 2020

Dit wordt geen prettig verhaal. Het gaat ook niet om een romance, het was gewoon een vergissing, het was een totaal verkeerde verhouding met een misbaksel van een vrouw. En dan wik en weeg ik mijn woorden nog. Maar de grootste fout lag bij mij. Ik had moeten weten: bezin voor je bemint.

Ik kwam haar tegen in de vroege herfst van 2011. Op een moment dat de mist van treurnis mijn hart bevangen had, ik wachtte vertwijfeld op de terugkeer van Maggie, maar haar genezing verliep troebel, de zomer was verschroeiend zwoel van droefenis geweest, Maggie haar winter sloop definitief dichterbij. Maar ik zwom in mijn twijfels, verdronk net niet. De natte herfst kletste in mijn gezicht, ongenadig, alsof de wereld mij strafte.

En toen kwam ik die rare vrouw tegen, genaamd Nadette, een barbiepop die kon spreken, lachen en bewegen. Ze leek me ook leeftijdloos, ze zat peperduur in de kleren, liep steevast op vervaarlijke stliletto’s (later zou ik leren dat je met zulke schoenen ook kan steken, het zijn bij gelegenheid wapens). Bij Nadette paste naadloos het woord ‘koket’. Alsof ze op een catwalk woonde, in alle weer en wind parmantig, zwierend en zwiepend met dat strakke kontje en met haar blonde lokken, asymmetrisch sexy opgeknipt. Ze voorzag zich meestal van een uitdagend decolleté in een kort en dun kleedje, of ze liep in een leren broek die aan haar gat en benen plakte. Door haar kanten bloesjes priemden knipoog-tepels, lik me leek ze te zeggen, streel me las ik op haar lenig lijf.

Later wist ik: vulgair wijf. Maar ik was toch de domste, want ik begon iets stom, ik kwam bij haar aan huis. Ik bezocht haar weelderig landgoed op het hoogste punt van Pellenberg, de erfenis van haar welgestelde ouders, ik kreeg er een kamer met panoramisch uitzicht, en schopte het net niet tot in haar testament. Zo ver wou ze gaan met mij, inclusief trouwen, zelfs Vinnie wou ze volwaardig erkennen in haar nalatenschap. Ons broodje was gebakken zou men in de volksmond zeggen, maar uiteraard ontbraken er essentiële ingrediënten, zoals: liefde, integriteit, ethiek en de ganse morele santenboetiek.

Foute boel dus, en toch ging ik even door, ik was geïntrigeerd door deze gevaarlijk excentrieke vrouw, ik genoot op een compleet foute manier van haar breed geëtaleerde extravagantie, haar wereldvreemde branie, haar groteske leugens (één voorbeeld: ze had gestudeerd aan de Sorbonne, hilarisch toch, achteraf), ze bezat een fortuin dat geparkeerd stond in Luxemburg, misschien geen bluf, maar gewoon corrupt, want van geen enkele fraude was ze vies.

Ze wou mij eigenlijk kopen, ik was haar marchandise, het gerief dat nog ontbrak in haar landvilla, ik was voor haar de man in de perfecte verpakking, zij bond een strik rond mijn nek en ze legde me naast zich in bed. Daar werd ik wild en wulps bepoteld en besprongen, onder wolken bedwelmend parfum, tussen lakens van Chanel en een bedsprei van Dior, de nacht nadien passeerden Calvin Klein en Strelli, maar ik was het meteen zat, ik spartelde als een arme man in haar armen, ondanks Armani en de rest van het blinkend chique parket. Nadette was pure nep. Maar ik zat vast, mijn handen waren gebonden.

Ik werd bedolven onder haast dagelijkse cadeautjes, verwend en verblind door haar luxe, opgesloten in een gouden kooi door een extreem geraffineerd sletje. En erger nog, zeker weten, de seks was ronduit slecht.

Nadette had een gans vertimmerd lichaam, opgespoten lippen, uitvergrote ogen, opgelifte tieten, afgeslankte benen (stelten) en fake jukbeenderen. Haar tanden, haar taal, haar glimlach, alles was vals, haar tong spoot gif. Onwezenlijk, een compleet surrealistisch wezen, niet van deze wereld, maar ik had, toegegeven, een soort verkering met haar.

En ondertussen bleef ik Maggie bezoeken, tot grote woede van Nadette.
Ze snapte wel dat ze mijn hart niet kon afkopen, daarom zette ze haar tanden in mij. Ze verhardde haar standpunt met lichte aanvallen van waanzin, haar dolle ogen rolden vervaarlijk, de aanzet tot kleine hysterie. Het kwam zo ver dat ze me wou opsluiten, ik geraakte bijvoorbeeld ’s nachts niet meer uit haar huis. Ze deed alle deuren preventief op slot, langs de binnenkant, en stak de sleutels dan weg. Ze wou me gevangen zetten, ik was haar bezit, zij wou een man als minnaar in vaste eigendom.

Ik was een hoopje afgekochte geilheid, aangeschaft als laatste accessoire om haar bedacht mondaine bestaan op te schikken, het finale luxe-geluk.

Dus wou ik mordicus ontsnappen, ik moest weg bij die heks in Pellenberg. Ik zat daar muurvast in een idyllische buurt, een griezelig wespennest. Maar de feeks jongleerde met verrassende streken, ze gooide op zekere nacht gewoon mijn autosleutels weg, ik zat te grabbelen in het donker, op haar gazon. Haast wenend van woede. Ik dacht aan Maggie en aan al mijn zonden. Helaas, te laat.

Er was ook die keer dat ik wel in mijn auto was geraakt, het was al tegen het ochtendgloren, Nadette kwam nog aanklampend mee, ik mocht niet weg demarreren. Ik verweerde me. En de cinema begon, trekken en stoten, schoon woorden geven, kust mijn kloten teef, maar ik kreeg de auto niet in beweging. Nadette was schrijlings over me heen gekropen, beet me en dreigde om door te steken met een voorwerp dat ik niet kon onderscheiden maar het voelde scherp als een mes, het werd een hels gevecht in de nauwe ruimte van mijn krappe auto, wel een nieuw model, een sober sportautootje, mijn laatste centen staken er in. Nadette slaagde er weliswaar in van in te hakken op het stoffen dak. Meerdere gaten ontsierden het canvas, losse flarden schade en schande, maar vooral schaamte. Ik zat in de klauwen van de foute vrouw.

En ik werd niettemin op het nippertje gered, door mijn verre vrienden van de politie. Ik had met één vrije hand nog kunnen scrollen op mijn gsm, display gevonden met nummer dispatching hulpgevallen: man in nood!
Mijn oproep was goed terechtgekomen en de combi kwam voorgereden. De totaal dolzinnige Nadette werd opgepakt, ik werd in extremis bevrijd.

Dit lijkt op een einde, nee het was slechts het begin. Van de waanzin.
Na deze wisselvallige, hybride relatie (eerder een soort verkeerd ingeschatte vriendschap) die een paar maand aansleepte, begon de horror. Zo pijnlijk dat ik er ook niet meer in extenso wil over uitweiden.

Nadette is me dan beginnen stalken, gedurende… jawel, anderhalf jaar.
Ze bestookte me dag en nacht, met woorden en daden, dreigingen en halve aanvallen, ze belaagde mijn vrienden en familie, ze contacteerde mijn buren en de directie op mijn werk. Ze bezocht zelfs die arme Maggie en gaf zich uit voor mijn echtgenote, ze achtervolgde ook de ongelukkige Marie.

Ik diende klacht in bij de politie, ettelijke keren, stuurde op den duur zelf mijn uitgeschreven relaas van weer nieuwe feiten direct naar het parket, ging langs bij de hogere inspectie van de politiediensten, maar niemand kon of wou haar stoppen. Het was blijkbaar een dossier zonder prioriteit. Ondanks doodsbedreigingen op papier (!), ik kon  zo de bewijzen leveren, Nadette sloop ’s nachts rond in de blok van mijn appartement, belde om de haverklap bij me aan, ze werd binnengelaten door een knettergekke alcoholische buurman. Ik was compleet weerloos, politie en parket tekenden helemaal voor afwezig.

Nadette dreigde het huwelijksfeest van Vinnie en Vé te verstoren, geen nood hoor, geen politie nodig zeiden ze daar. Nadette dreigde om mijn bejaarde ouders te komen verontrusten, laat ons gerust zei de lokale politie. Hallucinante maanden, surrealistisch gevaar, niet te vatten vrouw, in de ban van haar waanzinnige woede, ik was haar doel, ik moest dood.

De wereld om mij heen, zeker de officiële, die zweeg. Maar oké, ik leef nog.

Een verhaal met een hemeltergend gebrek aan moraal dus, tenminste niet uit hoofde van die volledig geschifte zottin, die losgeslagen griezeldiva. Maar zalig de armen van geest zeg ik zoveel jaren later. Nadette was een bangelijk vereenzaamd mens, verzopen in het comfort van te veel geld. En ik was dat onnozel kalf van een man die zich wou laten entertainen in tijden van tegenslag, in een periode van dof verdriet om een geliefde.

Het ging uiteindelijk niet om de foute vrouw, ik was de incorrecte vent.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *