De naald was niet heel scherp en een beetje roestig. De prik deed pijn. Toen werd alles licht en blauw… een blauw meer waarop witte zeilen zweefden. De golven sloegen omhoog, schuimden en toverden op onbegrijpelijke wijze een onvergetelijk klein …

Hij probeerde te glimlachen, maar het wilde niet lukken. Drukkend legde zich een loodzware duisternis op hem. Het hoesten dreigde hem pijnlijk te verstikken, vlak en piepend joeg zijn adem. Hij voelde duidelijk dat zijn hart het niet bijhield… Zo …

Hij boog zich weer over de ballustrade en verzonk in zwijgende beschouwing. Beneden zaten de jongedames, negen hun hals voorover, lieten verhitte schouderbladen zien, waaiden hun borsten koelte toe en zorgden voor een optisch interessant en ook verder leerzaam inzicht …

Maar hier ontmoette hij een frisse, naïeve zindelijkheid, een ongekunstelde natuur in de onbeschadigde, originele verpakking. Die aan onnozelheid grenzende zoete en oorspronkelijke eenvoud van voorstellingen, gevoelens en uitingen, die door de kleinsteedse couleur locale werd verlangd. Elisabeth als geliefde …

Plotseling wankelend en voelend hoe een koude in hem optrok, legde hij haar op bed, en hij strekte zich naast haar uit, kuste het maagdelijke gezicht dat nauwelijks waarneembaar glimlachte, mooi als die eerste avond, kuste de nog lauwe maar …

Toen nam hij haar in zijn handen en hij drukte haar stevig tegen zich aan en hij kuste haar wimpers en het was de eerste avond, en met al zijn sterfelijke liefde drukte hij haar tegen zich aan. ‘Nog …

“Ik ben je vrouw,” huilde ze heerlijk onder hem en hij spatte in schuim uiteen tegen haar die in schuim uiteenspatte tegen hem en die hem zei dat hij niet meer gemeen tegen haar mocht doen, die hem weer zei …

Bezeten en onder hem omgaf ze hem en trok hem heftig tegen zich aan met haar gebogen armen en benen, die zijn lendenen insnoerden, en hij was bang zo vastgehouden en opgetuigd te worden, bang voor die onbekende onder hem, …

Maar eerst hem even tegen zijn slaap houden, alleen maar om te kijken hoe het was als je het besluit echt genomen had. Maar hij, nee, zo gek was hij niet, hij was jong, hij had een heel leven voor …

Lomp en gehaast slingerde de trein zich voort, dronken van wil, stootte plotseling een wanhoopskreet uit en stortte zich hevig schokkend met een krankzinnige gil van snijdende angst in de tunnel. Direct sloeg een wit ooglid dicht over het half …