De enorme instroom van nieuwkomers, de ontembare asielcrisis, de toenemende verpaupering in bepaalde binnensteden, de enorme werkloosheid onder allochtonen, de aanwezigheid van tienduizenden illegalen, de onwil of de onmacht om zich aan te passen enz… krijgt nog een extra dimensie door de losgeslagen, agressieve Marokkaanse jongeren die zelfs na een overwinning van hun voetbalploeg de boel kort en klein slaan. Er werd zelfs opgeroepen tot plunderingen. De haat tegenover de politie – maar ook tegenover brandweer, ambulanciers – is pertinent.

Bovenstaande tekst, die gaat over de lamentabele staat waarin het multicultureel, kosmopolitisch België zich bevindt, heb ik overgenomen van de conservatieve opiniewebsite Doorbraak. De auteur is Julien Borremans. De man studeerde architectuur, wijsbegeerte en management. Hij geeft les in een Brusselse school.

Doorbraak leunt sterk aan bij de Vlaams-nationalistische strekkingen in de Belgische politiek. Het internetmagazine wordt niet minder dan verketterd door de politiek correcte pers in ons land. De reguliere media zoals de Standaard, De Morgen en Knack, onze regimepers, bestempelen de medewerkers van Doorbraak als extreemrechtse opiniemakers, en jawel, zelfs als… facisten.

Even een sprongetje naar de overkant van Doorbraak, naar de linkse tuin van overbuur Humo. Eind november mocht schrijver Stefan Hertmans (72) er een klaagzang vol zelfbeklag aanheffen. De aarde geraakt naar de kloten, vindt hij, de wereld is verdoemd, maar zelf zit hij vergenoegd in het kamp van de goeden. Ik werd getroffen door de valse moed van dit soort lieden, irritante mannetjes die, zoals Hertmans, keffen en schoppen in het donker labyrint van hun onwil en hun domheid. Vol misprijzen kijken zij neer op ons, het klootjesvolk. De elitaire Hertmans vertoeft tussen de Vlaamsonwillige kliek in het artistiek mondaine Brussel, culturo’s die graag zitten te kakken op hun Vlaamse moederland, dat zij associëren met barbaars en wereldvreemd.

Ik vat de tranerige klaagpreek van Hertmans even samen, zet u schrap…

Het huidige tijdsgewricht weegt me zwaar op het gemoed. Het Vlaamse landschap is voor een groot stuk verloren gegaan. De staat van de oppervlaktewateren in dit land is beschamend (…) We waren deze zomer in de Provence waar we ons tweede huis hebben. Het klimaat daar begint te lijken op een nachtmerrie, boven de 35 graden. Alles is maandenlang verschroeid, verdroogd. Het is in de geschiedenis van de aarde nog nooit gebeurd dat ze zo snel van aanschijn verandert. Planetair. Dat is erg benauwend.

U leest dit goed, Hertmans maakt zich om te beginnen zorgen over onze… oppervlaktewateren. En wat erg voor hem, die lasten van dat tweede huis in de Provence, boven de 35 graden, alsjeblief zeg, het hete water komt uit zijn zwembad gestoomd. Wat ben ik een simpele ziel, denkend dat 35 graden in het zomerse Zuid-Frankrijk een normale temperatuur is. Maar dapper is hij wel, zie hieronder het vervolg van de stoere op-de-borst-klopperij.

Ik sta positief, optimistisch en vitaal in het leven. Maar de oplossing zal van grote, structurele beslissingen op politiek niveau afhangen. Je kunt zelf proberen consequent te zijn, maar… ik heb momenteel het geld niet om mijn auto te vervangen door een elektrische. (…) Die heen- en terugreis van 1000 kilometer naar de Provence is nu bijna niet meer te verantwoorden. (…) Ik zie een politieke kaste die voor een groot deel wereldvreemd is. Er is niemand die bevlogen kan uitleggen wat er moet gaan gebeuren. (…) Mijn niet-opgeleide buurman zegt: ach, dan is het 27,5 graden in plaats van 26 graden. Veel mensen snappen het niet. Dus je moet het op een andere manier uitleggen. Je moet zeggen: het gaat straks 50 graden worden in de zomer, je zult geen groente meer kunnen telen.

Ik ben niet slim genoeg om op afdoende manier een repliek te geven op bovenstaande onzin. Ik laat daarom een gereputeerde wetenschapsjournalist aan het woord. Ik citeer uit een recent interview in ’t Pallieterke met Arnout Jaspers.

Het is een Westerse neurose om te denken dat we radicale dingen moeten doen of zo niet zullen we uitsterven (…) We stevenen af op 2 graden opwarming, maar dat betekent geen instorting van het klimaat en het wil niet zeggen dat het voortbestaan van de mensheid in gevaar is, alarmisme is nergens voor nodig (…) militant klimaatactivisme is een pathetisch gedoe van rijke en verwende kinderen die denken dat ze iets belangrijk doen (…) de opwarming is wel goed voor de plantengroei, de aarde zal aanzienlijk vergroenen…

De bevlogen Hertmans heeft daar een andere kijk op, hij voert trots zijn moedige zoon op…

Als ik naar onze jeugd kijk, naar klimaatactivisten overal, krijg ik hoop. Als ik naar mijn eigen zoon kijk, zie ik dat die generatie vrienden heeft van alle mogelijke kleuren en gezindten. Hij staat er niet eens bij stil dat zijn vrienden een andere achtergrond hebben. Ook ecologisch denken en leven is bij veel jongeren al vanzelfsprekend. Dus ik heb wel hoop.

Stefan Hertmans behoort tot het oppercultuurclubje rond het Internationaal Literatuurhuis Passa Porta in de Brusselse Dansaertstraat, waar links-progressieve Vlamingen (kosmopolitisch!) thuis zijn. Hun intellectuele biotoop bevindt zich op een steenworp van het Kanaal, de zone waar oorlog wordt gestookt door al dan niet aan het drugsmilieu gelinkte allochtonen.
Andere illustere bewoners van deze trendy wijk zijn bijvoorbeeld journalist Marc Didden, acteurs Josse De Pauw en Jan Decorte, regisseur Dominique Deruddere, choreografe Anne Theresa De Keersmaeker, ook zanger Arno hokte er.  Van al deze artistieke coryfeeën heeft er nog nooit iemand zijn bek opengetrokken om te wijzen op de explosieve etnische puinhoop waarop ze zitten.
Ze staan er bij en ze kijken er naast, ze willen allemaal hoogdravend de wereld verbeteren én bij uitstek de provincie-Vlamingen negatief stigmatiseren. Wij zijn bekrompen en dom. Mijn antwoord is: maar niet laf. Zij verketteren ons, wij zijn de intoleranten.
Mijn antwoord: wij zeggen voortaan vrank ons gedacht. Het gewone volk zal opstaan, wij laten dat ontaarde Brussel achter ons, inclusief de blind collaborerende inclusie tussen Maghrebijnse wilden en linkse nitwits. Dat ze zelf hun ondergang sponsoren!

Om te besluiten geef ik terug het woord aan Julien Borremans uit Doorbraak.

Voeg daarbij nog het beeld van de media waar geen kans onbenut wordt gelaten om de Vlaamse identiteit belachelijk te maken, terwijl de Turkse en Marokkaanse cultuur als een meerwaarde voor onze eigen cultuur wordt gezien. De strijd voor eigen symboliek, zoals de hoofddoek, wordt ervaren als een soort van bevrijdingsoorlog tegen de dominante, koloniserende cultuur.

We bevinden ons op het absolute dieptepunt van een verraderlijk cultuurrelativisme. De verkiezingen van 2024 zijn een laatste kans op definitieve kentering. Als we de zedelijke normen en traditionele waarden van ons land niet meer in de hand hebben, dan stemmen we radicaal tegen België. We kiezen voor onze politieke vrijheid, voor eigen volk. Dat wordt een beschaafd Vlaanderen.

 

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *