Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
Gisteren nog eens bij mijn moeder langsgefietst. De voorspelbare non-conversatie ondergaan. Kwaad kan ik daar niet meer om worden. Wel triest.
Dan bol ik terug naar Leuven en evalueer wat er niet gezegd is. De gaten en de kraters die …
Ons ma. Een woord dat meteen vertedering bij ons oproept. Moeders zijn hoedsters. Bij je mama kruip je weg als kindje, later blijft zij het warme baken. Je laatste toeverlaat, ook voor een man, zelfs als zijn ultieme hoop op …
Net God de vader tegengekomen. Op stap in Leuven. Hij herkende mij meteen: djiezes zei hij. Ik mocht hem meteen tutoyeren. Het was gewoon Hendrik.
De goddelijke Hendrik is een straatzanger uit het Mechelse. Ik bezorgde hem ooit Het Lied …
Gisteren 2 januari, bezoek van Nathalie. We gaan het nieuwe jaar inwijden. Ons eerste kalenderjaar dat we samen inzetten. Het wordt feest op mijn studio. Ons dansterritorium is het bed. Buiten woedt de winter, droeve mist en venijnige wind. Nathalie …
Op het vensterblad in mijn slaaphoek ligt een kei. Hij is ongeveer 12 cm lang en 5 cm hoog. De kei heeft grillige vormen en is blauw-groen-geel-bordeaux ingekleurd. Die kleuren zijn op een haast weemoedige manier vervaagd. Maar toch is …